Maak kennis met Susan Muskee (31), feelgood-auteur en Kek Mama-columnist. In maart verwelkomde ze haar eerste kindje, Noortje, en vorige maand bracht ze haar nieuwste hit uit: de Waddenliefde-serie.
De Waddenliefde-serie bestaat uit zes zomerse verhalen, allemaal op een idyllisch Waddeneiland. Het eerste verhaal volgt Lisa, die haar leven even niet meer weet in te richten. Ze besluit naar Texel te gaan om tijdens een vierdaagse wandeltocht van 52 kilometer haar baan, toekomstplannen en haar ex, Jesse, te overdenken. Alles lijkt volgens plan te gaan, totdat ze bij haar eerste tussenstop… Jesse tegen het lijf loopt. Voor Jesse een grappig toeval, voor Lisa een drama. Net als ze rechtsomkeert wil maken, doet Jesse haar een onverwacht voorstel…
En nu, exclusief op Kek Mama, kun je alvast een voorproefje lezen van dit eerste avontuur:
Het zijn precies 241 stappen van de plek waar Nienke me heeft afgezet naar de veerhaven van Den Helder. Geen idee waarom ik ze geteld heb; misschien om mijn gedachten te verzetten. Alles om maar niet te denken aan datgene waarvoor ik hier ben, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt.
Ik voel me als een kleuter die zich achter het gordijn verstopt en heel hard roept: ‘Als ik jou niet zie, zie jij mij ook niet!’
Nienke stond erop om me naar de boot te brengen, ook al is het vanuit het stadje waar we wonen ruim anderhalf uur rijden naar Den Helder. Eerlijk gezegd denk ik dat ze verwachtte dat ik anders niet zou gaan en dat is iets wat mijn beste vriendin niet op haar geweten wil hebben. Nu haar knalgele Toyota weer verdwenen is, kan ik altijd nog rechtsomkeert maken, maar zo zit ik niet in elkaar. Ik heb gezegd dat ik ga, dus ga ik. Daarbij houdt Nienke me sinds ze weet dat het niet zo goed gaat in de gaten als een kok die pijnboompitjes roostert, dus het verbaast me dat ze niet meegaat. Als ze zelf niet binnenkort met haar vriend naar Ameland zou gaan, had ze zichzelf vast uitgenodigd voor deze vierdaagse ik-moet-alles-op-een-rijtje-zetten-wandeltocht.
Want ja, dat is de situatie. Ik moet alles op een rijtje zetten.
Laat ik het zo zeggen: ik voel me alsof ik in een roeibootje op een meer zit, even de kracht niet meer heb om te roeien, en daardoor maar een beetje dobber. Het is nog niet zo erg dat ik de brandweer – of wat is het, de kustwacht? – moet bellen om me op te halen, maar tegelijkertijd heb ik me ook weleens beter gevoeld.
Ergens voelt dat ontzettend elitair, want ik heb echt een prima leven. Een fijn leven met lieve ouders, een topper van een beste vriendin én een eigen bedrijf. Maar toch dobber ik in the middle of nowhere op dat meer en zijn er een paar keuzes die ik moet maken voordat ik weer verder kan roeien, dus heb ik besloten om die keuzes hier te maken. Op Texel, mijn favoriete Waddeneiland. Tijdens een vierdaagse wandeltocht waarin ik mijn hoofd leegmaak én weer vul met nieuwe inzichten en beslissingen.
Ben ik een wandelaar?
Niet bepaald.
Heb ik getraind voor deze vier etappes?
Ook niet.
En tóch…
‘Ik kan dit,’ mompel ik tegen mezelf. Ik trek mijn weekendtas nog wat hoger op mijn schouder, laat mijn rugzak van mijn andere schouder glijden en zoek in het voorvak naar mijn telefoon en ticket. Voor de zekerheid heb ik alles geprint, al is de kans groot dat dat helemaal niet meer nodig is. De laatste keer dat ik de overtocht maakte, moest dat wel, dus nu heb ik zonder de instructies te lezen alle papieren uit de printer laten rollen en ze veilig in mijn tas gestopt. Zoals met zoveel dingen in het leven koos ik het zekere voor het onzekere.
Pas nu besef ik dat ik hier al zes jaar niet ben geweest. Tot een paar jaar geleden bracht ik hele zomers door op Texel, maar nu heb ik al een aantal jaren de hele zomer doorgewerkt. Niet zo gek, want zes jaar geleden nam ik ’t Huisdierhoekje over van de vorige eigenaar en als ondernemer heb je nou eenmaal minder vaak vakantie, maar toch. Texel was en is ‘mijn’ eiland. Een groot deel van mijn nu nog steeds vaste vrienden – onder wie Nienke – heb ik hier ontmoet en met Jesse kwam ik hier minstens één keer per jaar. Dat ik precies nú, in dit weekend, de overtocht weer maak, is een bizar toeval waar ik niet al te lang over na ga denken. Soms lopen dingen nou eenmaal zoals ze lopen.
Je leest volgende week meer uit het boek op Kek Mama. Kun je niet wachten? Trakteer jezelf dan op een heerlijke zomerserie:
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Amelia (30) is getrouwd met Liam (36), moeder van Mees (6) en Lucy (4). Ze vertelt over haar leven met twee jonge kinderen en hoe ze alles (meestal) draaiende houdt. Deze keer vertelt ze hoe ze zich tijdens haar zwangerschap allergisch voelde voor haar man.
