Vakantieverhaal: Zomerse liefde op de Wadden deel VIII
Maak kennis met Susan Muskee (31), feelgood-auteur en Kek Mama-columnist. In maart verwelkomde ze haar eerste kindje, Noortje, en vorige maand bracht ze haar nieuwste hit uit: de Waddenliefde-serie.
Exclusief op Kek Mama, kun je alvast een voorproefje lezen. Voor je aan dit deel begint, lees hier deel I, deel II, deel III, deel IV, deel V, deel VI en deel VII.
Deel VIII
Ik pak het zakje van hem aan en steek het in de zak van mijn zomerjasje. Zorgvuldig rits ik de zak dicht. ‘Dank je wel, Ed. Wat lief.’
‘Je mag je altijd nog bedenken en bij een latere etappe aanhaken,’ drukt Ed me op het hart. Hij pakt mijn tas op en geeft hem aan een jongen van een jaar of twintig, die aan zijn guitige oogopslag te zien overduidelijk zijn zoon is.
De jongen loopt ermee naar een van de klaarstaande bagagekarren iets verderop. Snel en efficiënt laadt hij mijn tas, samen met wat andere bagage, op de kar.
‘We zorgen er in elk geval voor dat je tas overal netjes voor je uit reist en dat je slaapplaatsen op alle plekken geregeld zijn. Vandaag het hotel in De Koog, morgen een tent op Vakantiepark De Krim en overmorgen…’ Hij kijkt even op zijn klembord. ‘Net als wij in de haven van Oudeschild. Toch?’
Ik knik. Het liefst zou ik alle drie de nachten in een hotel slapen, maar bij deze tocht zat een overnachting op Vakantiepark De Krim nou eenmaal inbegrepen. En daarbij, een tentje heeft ook wel iets pittoresks. Ik hoef het in elk geval niet zelf op te zetten en zelfs mijn luchtbed is als het goed is al voor me opgeblazen.
‘Perfect. Dan hoef je wat mij betreft niet op ons te wachten,’ zegt Ed. ‘Ik mis nog een aantal deelnemers, dus wij vertrekken iets later. Als je wilt, kun je van start. In De Koog kun je je gewoon melden bij de receptie van het hotel, zij weten dat je ergens vanmiddag incheckt. Zoals gezegd hoef je alleen maar de geel-rode markering van het Streekpad te volgen. Heb je de route ook geprint? Voor de zekerheid?’
Ik draai me om en klop op mijn rugzak. ‘Allemaal hierin, elke dag één mapje. Ik zal zo de folders erbij doen, dan heb ik alles bij elkaar.’ ‘Ik geloof niet dat er iemand beter voorbereid is dan jij.’ Ed steekt stralend een duim op. ‘Dan ben je er helemaal klaar voor.’
Ik bedank Ed voor het regelen, zwaai naar de andere wandelaars en pak met beide handen de schouderbanden van mijn rugtas vast. Met vastberaden tred zet ik koers richting het Licht van Troost, het tweeëntwintig meter hoge stalen lichtbaken langs het waterrijke gebied van de Mokbaai. Het ding zelf stelt niet heel veel voor, maar het is een mooi ijkpunt voor de eerste twee kilometer van vandaag. Meteen besluit ik Nienke voor te zijn en haar een berichtje te sturen dat ik ben aangekomen. Ik maak een selfie met op de achtergrond de veerboot, die alweer volstroomt met mensen die terug naar de wal gaan, en verstuur hem.
Veilig aangekomen. Gewapend met een zakje schapenkeutels begin ik as we speak aan de eerste 21 kilometer. Wish me luck!
Dan stop ik mijn telefoon weg, rits mijn jaszak dicht en loop verder.
Daar gaan we dan.
Dit was het laatste deel/voorproefje dat we delen. Nieuwsgierig naar hoe het verhaal afloopt? Trakteer jezelf dan op deze heerlijke zomerserie:
In de extra dikke special van Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
