Meet Johanna (36): biologiedocent, seksuele gezondheidsconsulent, en mama van twee jongens (5 en 7). Na haar recente scheiding jongleert ze met het ouderschap en deelt ze haar avonturen en inzichten.
Het toekomstbeeld dat je in je hoofd hebt is gebaseerd op de situatie waar je nu in zit. Anderhalf jaar geleden was ik in de veronderstelling dat ik, totdat ik dood zou gaan, samen zou zijn met mijn toenmalige man. We zouden samen de kinderen groot zien worden en, als ze zouden willen, we met een grote familie om de tafel zouden zitten tijdens de feestdagen.
Een feest dat dus nu niet doorgaat! Niet alleen gooit een scheiding het leven op dat moment overhoop, ook je hele idee van hoe alle dagen ingevuld worden moet anders. Niets is opeens meer vanzelfsprekend. Eerste momenten van kinderen die je mist omdat het niet “jouw” dag is of er niet kunnen zijn als je kind intens verdrietig is, want de andere ouder woont opeens in een dorp dik 10 km verderop. Hordes die je nooit had zien aankomen. Laat staan de toekomst…hoe ga je nu die feestdagen invullen?
Nu denk ikzelf dat niets onoverkomelijk is, maar dan moeten beide ouders wel op goede voet zijn met elkaar. Wat bij het verbreken van een langdurige relatie vaak nogal een uitdaging is. Het is echter wel in het belang van de kinderen dat je door een deur kan.
‘Voorwaarde is wel dat ik mijn ex dan niet onder mijn huid laat kruipen en mijn frustratie eruit explodeert’
Dus ben ik op zoek naar iets dat houdbaar is, het nieuwe normaal. Ik wil zoveel mogelijk als ouders samen komen opdraven voor het kroost. Voorwaarde is wel dat ik mijn ex dan niet onder mijn huid laat kruipen en mijn frustratie eruit explodeert. Als ik bedenk welke momenten cruciaal zijn voor mijn kinderen – nu 5 en 7 – zijn dat volgens mij Sinterklaas en hun verjaardagen. Maarja, hoe doen we nu recht aan deze dag voor onze kinderen?
In gesprek gaan met mijn kinderen is in mijn ogen stap 1: hoe zien zij het zelf voor zich? Kinderen worden door hun leeftijd snel onderschat, terwijl ze donders goed weten wat voor hen goed voelt. Als mijn oudste voor zijn achtste verjaardag deze graag met zijn hele familie wil vieren, dan vind ik dat ik als ouder mijn eigen emoties best voor een middag aan de kant kan zetten. Zelfs als zoonlief wil dat papa zijn nieuwe vriendin er ook bij is.
Nu kan ik dit mooi vinden, maar hoe zit het met de vader? Is hij ook bereid deze stappen te nemen? Voorheen zaten we op een lijn als het ging om het belang van de kinderen, is dat nog steeds zo? Ik hoop dat, nu we een jaar verder zijn, er meer ruimte is voor een blik op de toekomst, waar we uit elkaar, maar nog steeds samen er zijn voor de kinderen.
Dat we zoveel mogelijk de negativiteit kunnen loslaten en kunnen bouwen aan iets houdbaars op de lange termijn. Zodat onze kinderen er hopelijk niet geheel beschadigd, maar met alleen een schrammetje vanaf komen.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Hij kwam er niet via de geijkte paden, maar via een affaire. Maar dat maakt het zoontje van Sarah er zeker niet minder gewenst om.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
