Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, thrillerauteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (13 en 10) uit een vorige relatie en Sophia (2) en baby Aiden met haar vriend Nils. Volg haar op Instagram.
Lees verder onder de advertentie
Sophia is een nieuwe fase ingegaan. Ze praat sinds een aantal weken echt beter en maakt alles bewuster mee. Ze vindt daarnaast dingen ineens spannend, zoals Sinterklaas. Trillend zat ze op mijn schoot toen Sinterklaas en een paar Pieten binnenkwamen bij mijn ouders afgelopen december. Ze ontspande lastig en sliep die nacht slecht. Ook vind ze andere dingen ineens eng. Bepaalde oogjes bijvoorbeeld in prentenboeken of in een filmpje. Uilen vindt ze maar niks, of in het boekje van Nijntje: de oogjes van de octopus. Zelfs het boekje ‘Nijntje is een spookje’ is spannend.
Het lastige aan peuters is dan wel dat ze het ook heel aantrekkelijk vinden, en zo de spanning dus een beetje opzoeken. Als wij een gewone nachtrust willen hebben, weten we dat we haar ogenfobie vooral niet moeten voeden. Bepaalde boekjes gaan dus aan de kant.
Lees verder onder de advertentie
Niet leuk
Wat ik vervelender vind, is dat Sophia de laatste tijd nogal lelijk kan doen tegen Nils, haar eigen vader dus. Nu weet ik heus wel dat kinderen dat soort fases kunnen hebben en dat het allemaal overgaat en erbij hoort, als ze hem keihard afwijst blijft dat gewoon niet leuk om te zien. Het gaat uiteraard ook niet subtiel, want ze is een peuter dus dat valt ook niet te verwachten. Als hij haar wil troosten bijvoorbeeld dan gaat ze alleen maar harder krijsen en als hij haar ’s nachts uit bed wil halen omdat ze overstuur is, dan wil ze dat niet. Als hij thuiskomt uit het werk dan snauwt ze naar hem en is ze direct chagrijnig en als ze het echt op haar heupen heeft dan kan hij gewoon helemaal niks met haar. De afgelopen weken bracht ik dan eerst Aiden naar bed en daarna Sophia, want Nils mocht dat niet doen.
Lees verder onder de advertentie
”
Rationeel gezien weet Nils echt wel dat dit niet persoonlijk is, maar leuk is het niet dat zijn dochter niets van hem moet hebben
Fase
Rationeel gezien weet Nils echt wel dat dit niet persoonlijk is, dat het misschien zelfs is omdat ze zich veilig voelt bij hem en het daarom durft. Hij weet ook dat het kan zijn omdat hij werkt en haar dus met regelmaat ‘achterlaat’. Wat de gedachten erachter ook mogen zijn, we hopen dat deze fase snel overgaat. Voor hem is het namelijk niet leuk dat zijn dochter niets van hem moet hebben, maar mijn dubbele shiften met twee kleine kinderen (plus mijn jongens, laten we niet vergeten dat die ook aandacht nodig hebben én ik hen die aandacht ook wíl geven) – terwijl hij noodgedwongen moest toekijken – werden ook wel vermoeiend.
Gelukkig laat ze zich de laatste avonden weer door hem naar bed brengen en dat scheelt mij enorm veel tijd. Misschien waren het de drukke feestdagen en klampt ze zich dan vast aan de persoon die er nou eenmaal het meest is: ik. Het gekke is, Sophia en Nils zijn écht de allerbeste vrienden. Ze spelen, lezen boekjes, dansen samen, noem maar op. Het is ook lang niet altijd zo dat ze hem afwijst, soms wil ze juist wél dat hij haar naar bed brengt, zoals vanavond het geval was. Dat maakt het ook zo random. Het ene moment is hij haar álles en het volgende moment mag hij weer opzouten. Is dat een peuterding, of een meidending? Ik heb naast Sophia natuurlijk drie zoons en herken het verder niet, dus wie het weet mag het me vertellen!
Lees verder onder de advertentie
Eerder schreef Ellen al over hoe anders het is om een meisje op te voeden dan een jongen. Lees die column hier.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Soms krijg je een Tikkie waar je even van moet knipperen. Niet vanwege het bedrag, maar vanwege de brutaliteit. Van 2,75 euro voor een kopje thee tot de benzinekosten van een lift die je niet wilde — dit zijn de Tikkies die je niet zag aankomen.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.