De ene week zorgt Anke voor haar kinderen, de andere week tindert ze erop los en heeft de ene date na de andere. “En daar hoef ik mijn kinderen niet mee lastig te vallen.”
“Dus Lola speelt vanmiddag bij jullie? Leuk. Geef ik je even mijn nummer, als je mij dan appt, heb ik jouw nummer ook.” Ik maak op het schoolplein een speelafspraak voor mijn dochter. Meteen daarna komt er een appje binnen. ‘Vanavond hapje eten? Of begin je liever meteen met het toetje ;-).’ Dit is niet de moeder van Lola’s vriendinnetje. Dit is Florian, die ik vorige week op Tinder ontmoette. Na een tijdje heen-en-weer mailen, wisselden we nummers uit en nu dus dit. Met een knalrood hoofd zwaai ik mijn dochter en haar vriendinnetje na.
Ik ben een datende, single co-ouder. Twee jaar geleden gingen de vader van mijn kinderen en ik uit elkaar. Dat klinkt dramatischer dan het uiteindelijk was. Het ging in goed overleg en we verdeelden de zorg voor de kinderen fiftyfifty. En natuurlijk was dat verschrikkelijk en huilen en wennen, maar na een tijdje begonnen ook de voordelen tot me door te dringen. Wanneer ik nog heerlijk lig te slapen in het weekend, zitten mijn vriendinnen al vanaf half zes te knutselen met hun peuter. Spontane borrel op vrijdagavond: ik ben erbij. En Tinder. Tinder! De ene match na de andere plingt mijn leven binnen en in kinderloze weken heb ik soms wel vier, vijf dates in een week. Met Robert, die in de reclame werkt en daar urenlang over kan vertellen (stop Robert, vraag ook eens iets aan mij). Met Lars, die een groene coltrui droeg en gouden nagellak (en ‘lekker spiritueel’ een open relatie aan het onderzoeken was). En met Dwight, met wie ik de hele avond over zijn ex praatte (zij leek me een stuk leuker dan hij). Dat werd vanzelfsprekend allemaal niets.
En hoewel de meeste dates dus eindigen in een beleefd ‘dank je wel voor de leuke avond’, vind ik het heerlijk. De ene avond probeer ik met Juan allerlei drankjes uit in een hippe cocktailbar (er gaat niks boven gin-tonic), de volgende avond drink ik bier met Henk en zijn vrienden bij een hardrockconcert. En soms, heel soms, is er een klik en ontstaat er een fling. Zoals met Erik, een journalist met wie ik in eerste instantie niet eens af wilde spreken, maar die zo aandrong op een date dat ik zwichtte. Hij bleek een prachtige lach en ontzettend veel humor te hebben, waardoor ik alsnog keihard voor hem viel. Ik nam hem dezelfde avond nog mee naar huis. De volgende ochtend werkte ik hem snel de deur uit – het was ruildag en ik verwachtte mijn kinderen. Want dat had ik me ernstig voorgenomen: hoezeer ik ook geniet van al die dates, mijn kinderen ga ik er niet mee lastigvallen.
Lees het hele verhaal in Kek Mama 04-2016, die je hier online kunt bestellen.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
