Beeld: Shutterstock
Zoek de verschillen: deze moeders hebben een dubbelganger. “Onze kinderen houden ons feilloos uit elkaar.”
Anne van Twillert (39) is getrouwd met Lennart (40) en moeder van Nora (14), Rosan (13), Jens (11) en Jort (7): “Mijn zus en ik woonden met onze gezinnen in één huis. Het deed me verdriet toen Ati ineens afstand nodig had en wilde verhuizen. Ik was bang dat onze band zou veranderen. Maar het heeft ons uiteindelijk goed gedaan. Omdat we nu apart leven, spreken we vaker afzonderlijk van elkaar af met vrienden. En toen we nog in hetzelfde huis woonden, was het vanzelfsprekend elkaar elke dag te zien, nu moeten we er moeite voor doen. We zijn close op een nieuwe manier.
Op straat trekken Ati en ik veel bekijks. Mensen vragen altijd of we tweelingzussen zijn. ‘Nee joh, ik heb deze vrouw net ontmoet’, grap ik dan. Op school maakten we misbruik van de verwarring. We zaten in verschillende klassen. Soms bleef Ati in de aula om haar huiswerk af te maken en nam ik doodleuk haar plek in tijdens de les. En als student gebruikten we elkaars ov-kaart, zodat we doordeweeks en in het weekend gratis konden reizen. We hielden ook onze vriendjes voor de gek – dan belde haar vriend met een heel verhaal, riep ik na een kwartier dat ik Ati wel even zou geven.
Mijn kinderen zijn dol op mijn zus. Komt natuurlijk ook omdat we jarenlang hebben samengewoond. Als ze getroost moesten worden en ik was er niet, dan knuffelden ze met Ati. En andersom. Ze hebben eigenlijk twee moeders bij wie ze altijd terecht kunnen.”
Lees ook
9x prachtige portretten van identieke tweelingen >
Ati van Twillert (39) woont samen met Jeroen (36) en is moeder van Rik (13), Jan (10) en Teun (8): “Geen idee of mijn zus en ik eeneiig zijn – dat is nooit uitgezocht. Ik denk zelf van wel, want onze band is supersterk. Als kind sliepen we regelmatig in elkaars armen. We hebben zelfs twaalf jaar in hetzelfde huis gewoond met onze mannen en kinderen. Heel gezellig, onze kinderen zijn samen opgegroeid.
Onze relatie veranderde toen ik twee jaar geleden ging scheiden. Dat was sowieso al heftig, maar ik merkte ook dat ik eigenlijk niet wist wie ik zelf was – mijn hele leven was vervlochten met dat van mijn tweelingzus. Anne was bovendien assertiever dan ik. Zij belde feestjes af als we verhinderd waren, rekende in winkels voor ons af, ik hoefde nooit iets te doen.
Ik snakte naar een eigen identiteit en dat betekende dat ik moest loskomen van mijn zus. Toen ik een eigen woning vond, regelde ik alles in mijn eentje. Heerlijk, ik voelde me zo vrij. Mijn zus vond het best moeilijk, maar ik wist dat het zou goed komen. Dat is het bijzondere aan ons: er is altijd die onlosmakelijke band. Het kwam helemaal goed. We wonen nog steeds dicht bij elkaar en zien elkaar vaak, maar hebben meer ons eigen leven en spreken apart af met vriendinnen.
Het mooie is: door de breuk voel ik me nog meer verbonden met mijn tweelingzus. Als ik Anne zie en haar stem hoor, denk ik: dat ben ik. Zij is een stukje van mij. Zonder haar zou ik me hartstikke eenzaam voelen.”
De hele portrettenserie staat in Kek Mama 04-2019.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
