Moeders voor Moeders is de plek waar je met jouw plas (ja, echt) een andere toekomstige moeder kan helpen. Jouw urine maakt vruchtbaarheidsbehandelingen namelijk mogelijk. Hoe bijzonder is dat? Sophie vertelt haar verhaal.
Sophie vertelt: “Mijn man en ik hebben zes jaar lang onze kinderwens niet in vervulling zien gaan. Ik had in al die jaren nog nooit een positieve zwangerschapstest gehad. En na de eerste jaren begonnen we eraan te twijfelen of het ons überhaupt was gegeven. Na alle goedbedoelde adviezen hebben wij ook onze leefstijl aangepast. Dat hielp helaas niks. Vervolgens gingen wij door allerlei grote en stressvolle veranderingen heen. De rust om achter de eventueel medische redenen te komen kwam maar niet. Uiteindelijk ben ik vanwege ongezonde werkomstandigheden overspannen thuis beland. Toen brak eindelijk een periode van rust aan.”
Ze vervolgt: “Wij kregen beiden een reeks onderzoeken. Uit mijn onderzoek bleek dat ik een onschuldige, maar vervelende laaggradige ontsteking van het baarmoederslijmvlies had. Mijn man bleek azoöspermie te hebben. Hij is in het verleden opgenomen geweest met een extreme E. coli infectie, waarbij zijn nierbekken tot en met zijn scrotum zwaar ontstoken zijn geweest. De zwaarste antibiotica bleek nodig om hem er doorheen te helpen. Het resultaat was een enorme hoeveelheid littekenweefsel in en rond de zaadleiders. Daar kwam dus niks meer langs.”
Na al die onderzoeken wordt er een ICSI traject voorgesteld. “We waren zo blij verrast. Misschien was het zelfbescherming, maar na al die jaren en onderzoeken hadden we onze kinderwens al een beetje laten bekoelen. Er ontstond na deze conclusie van de arts een grote heropleving van die wens. Want wauw, het kan dus toch!”
“De eerste transfer resulteerde niet in een zwangerschap. Na de tweede transfer had ik ineens een heel zeker gevoel. Ik kon het niet plaatsen, maar het voelde gewoon goed. Toen de huisarts mij tien dagen later belde met het blije nieuws begon ik meteen te huilen van geluk. Alle spanning kwam eruit. Ik had mij al enige tijd bij het feit dat het ons niet gegeven was neergelegd. Nu voelde ik wat ik al die tijd had onderdrukt en hoe dwars het heeft gezeten.”
“Ik huilde van geluk; was een kindje ons dan tóch gegeven!”
Moeders voor Moeders is onderdeel van het farmaceutische bedrijf Aspen API en zamelt urine in van pril zwangere vrouwen, waaruit het hCG-hormoon wordt gewonnen. Dit hormoon wordt door verschillende farmaceutische bedrijven gebruikt voor het produceren van medicijnen die worden gebruikt bij humane vruchtbaarheidsbehandelingen. Als zwangere vrouw kun je dus andere vrouwen helpen om ook zwanger te worden. En daar zijn wij, en alle toekomstige moeders, jou super dankbaar voor! Meedoen met Moeders voor Moeders kan van de 6e tot en met de 16e week van de zwangerschap. In deze periode bevat je urine namelijk het meeste hCG-hormoon. Aanmelden is mogelijk tot en met de 11e week.
Voor de productie van vruchtbaarheidsmedicijnen is heel veel urine nodig. Letterlijk elke druppel telt! Daarom is Moeders voor Moeders dringend op zoek naar zwangere vrouwen die hun urine willen doneren.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
