Daphne Voormolen is top-hockeyer en samen met Gregory (30). In februari kreeg zij de diagnose baarmoederhalskanker. Ze moet nu dealen met de gevolgen van ‘als het leven anders loopt’ en je carrière en kinderwens even -of voor altijd- on hold moeten.
“Ik was nog net te jong om een oproep voor een uitstrijkje te krijgen, maar mijn lichaam trok zelf aan de bel. Ik kreeg heftige bloedingen die wel zes weken hebben aangehouden en werd erg duizelig en vermoeid. Ik hockey op topniveau en merkte ook dat de trainingen steeds zwaarder werden. Na een lange training herstelde ik moeizaam en kon ik maar moeilijk uit bed komen de dag erna.
Na een week ging ik naar de huisarts. Dat was een hele onderneming, want het was midden in coronatijd. Ik heb ontzettend moeten pushen. Aangezien je als topsporter je eigen lichaam door en door kent, voelde ik gelukkig dat ik moest aandringen bij de huisarts. In eerste instantie dacht het ziekenhuis aan een poliep. Maar uiteindelijk belden ze mij met zeer slecht nieuws. Het bleek een tumor.”
“Ik heb negen weken chemo gehad en ben al twee keer geopereerd. Eigenlijk bekijk ik dit door mijn sportmentaliteit als een wedstrijd die ik wil winnen. Helaas heb ik net slecht nieuws gekregen en moet ik over twee weken een extra operatie ondergaan. Al met al een behoorlijke domper.”
“Na de diagnose baarmoederhalskanker ben ik arbeidsongeschikt verklaard. Niet ikzelf, maar het ziekenhuis bepaalt mijn agenda nu en dat is best pittig. De afgelopen maanden bestaan letterlijk uit van ziekenhuisafspraak naar ziekenhuisafspraak hobbelen. Ik vind het lastig om te zien dat mijn lichaam zoveel te verduren krijgt. Hoe je je fysiek voelt, hangt voor mij persoonlijk heel erg samen met mijn mentale gezondheid. Ik heb momenten dat in de put zit. Ik leef van dag tot dag, en probeer nog niet te veel te denken aan wat ik wel of niet moet opgeven.”
“Ik ben het vertrouwen in mijn lichaam niet verloren, maar ik luister wel eerder naar alarmbellen. Voorheen was ik de laatste die meeging met de ambulance als ik een blessure kreeg op het hockeyveld. Mijn motto was ‘gewoon doorgaan’. Nu let ik beter op mijn grenzen en probeer ik die niet meer te overschrijden’.
“Als ik mijn baarmoeder zou laten verwijderen, is de kans op volledige genezing 95 procent, maar dan moeten we onze kinderwens laten varen. Ik heb besloten te kiezen voor een behandeling waarbij de kans om in de toekomst zwanger te raken het grootst is, omdat mijn baarmoeder er niet uit hoeft, maar de kans op een comeback als hockeyer op topniveau, het kleinst. Ik ben onder behandeling als proefpersoon in een wetenschappelijk onderzoek van het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis. Ik krijg chemo en operaties aan de lymfeklieren in mijn bekken en baarmoederhals.”
“Mijn vriend en ik waren nog helemaal niet bezig met het krijgen van kinderen. Plotseling kwam onze relatie dus in een stroomversnelling en moesten we keuzes maken. Mijn vriend zei vooral: ’Ik wil jou en de rest zien we later wel. Wij blijven samen en dat is het belangrijkste.’
We besloten wel een fertiliteitstraject in te gaan en ik heb nu zelfs tien geweldige embryo’s in ‘de vriezer’ liggen. De artsen zagen het positief in en vonden eigenlijk, door mijn jonge leeftijd en het feit dat alles gewoon goed zat met mijn eitjes en zijn zaad, dat ik geen haast had en het fertiliteitstraject ook ná de chemo kon doen. Maar ik vond dat geen optie. Het traject was voor mij goed te doen, mijn lijf voelde op dat moment voordat alle behandelingen begonnen nog sterk en ik wilde het graag zo fit mogelijk doen voor het beste resultaat. Ook al hebben we nog geen serieuze plannen, ik wil niet nu al een deur dichtdoen naar de toekomst.”
“Tegen vrouwen die worden opgeroepen voor een uitstrijkje wil ik vooral zeggen: GA! Heb je klachten? Laat je behandelen. Ik kan me voorstellen dat je misschien een ongemakkelijk gevoel bij een uitstrijkje hebt, of het druk hebt en het daardoor uitstelt. Maar je kunt zóveel narigheid besparen. In een vroeg stadium is het heel goed te behandelen.”
KWF Kankerbestrijding doet belangrijk werk om kanker beter te voorkomen en te behandelen. Vanaf je 30e tot en met je 60e krijg je eens in de 5 jaar een uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker. Het bevolkingsonderzoek, zoals het uitstrijkje, maakt het mogelijk om ziektes in een vroeg stadium te ontdekken, waardoor vroeg met behandeling kan worden gestart en er een betere prognose is.
In het Antoni van Leeuwenhoek start dr. Nienke van Trommel een onderzoek naar de behandeling van baarmoederhalskanker. Met een nieuwe aanpak zoals de behandeling van Daphne (chemotherapie voorafgaand aan de operatie, waardoor de baarmoedermond beter gespaard blijft) wil ze de kans vergroten dat patiënten met een kinderwens zwanger kunnen worden en hun zwangerschap voldragen.
Voor meer informatie en wat jíj́ kunt doen, ga naar: KWF
Iedere moeder heeft geheimen. De een eet stiekem chocolade in de badkamer, de ander liegt over hoeveel schermtijd haar kinderen écht krijgen. Maar sommige geheimen gaan verder dan kleine leugentjes om bestwil. Kaya (36) heeft een bijbaan die niet aan het licht mag komen.
Actrice en zangeres Birgit Schuurman (47) is altijd al druk, druk, druk in haar hoofd geweest. Toch kwam de ADHD-diagnose pas toen ze 45 was. Ze is samen met Sander en moeder van Chico (16) en Jimi (3).
Vandaag start de nieuwe campagne van stichting Hartekind: ‘Elk kinderhart dat stopt, is er één te veel’. Wij spraken ambassadeur, comedian en moeder van een hartekindje Nienke Plas over de roerige start van haar dochter Harley en hoe het nu met haar gaat. “Ik besef elke dag hoeveel geluk we hebben gehad.”
Een slaapfeestje voor zevenjarige meiden: cupcakes versieren, nagels lakken en een film kijken met popcorn. Klinkt als een droom, toch? Tot blijkt dat de matching pyjama’s van het feestje meer weg hebben van lingeriesetjes…
Elke zondag vertelt een moeder over het verhaal achter het bedrag op haar bankrekening. Deze week: Op de betaalrekening van Rabia en Ivar staat precies genoeg om van rond te komen. Het bedrag dat ze verdiende met haar escortwerk tijdens haar studententijd staat veilig op een eigen rekening.
Jitske’s dochter Ivy zit sinds dit jaar op de basisschool. Elke woensdagmiddag hoopt haar dochter met iemand te kunnen spelen maar dit lukt maar zelden. Moet ik me zorgen maken, vraagt Jitske zich af?
