Kek Mama’s Jorinde zit doorgaans prima in haar vel. Maar soms maakt één van haar jongens een opmerking, waardoor ze opeens denkt: o jee, doe ik het allemaal wel goed als moeder?
Lees verder onder de advertentie
“Hé mam”, zegt zoon (10), terwijl hij met zijn broek op zijn enkels vanaf de wc toekijkt terwijl ik me uitkleed voor het douchen. “Ik wil niet vervelend zijn, maar jij bent ook niet meer bepaald de dunste, hè.” Zo, ook goeiemorgen. Net nu ik me met drie kilo minder best skinny-jeans-proof achtte, na twee weken rauwkost en nul wijn. “Zeg schat”, reageer ik, “dat willen vrouwen echt nooit horen hoor, daar win je later geen harten mee.”
Lees verder onder de advertentie
Ondertussen werp ik een bezorgde blik in de badkamerspiegel. Oké, ik ben geen twintig meer, maar voor een moeder van twee kinderen kan dit lijf er toch nog best mee door? Voor de zekerheid scrub ik tijdens het douchen een keertje extra; helpt vast tegen de cellulitis – die overigens ook best meevalt. Toch: mijn kinderen raken me, door mijn eigen stomme onzekerheid, wel vaker met iets onbenulligs.
Wanneer ze bijvoorbeeld opmerken: “Goh, die jurk heeft de moeder van Max ook, maar bij haar staat ‘ie echt heel, eh, ánders.” Waarna zoon beeldend over zijn heupen wrijft en zegt: “Iets minder wijd, zeg maar.”
Of in de auto op weg naar school en werk constateren: “Ga je zó naar de redactie? Hallo, ik zie je borsten hoor!” Wat natuurlijk gewoon een welving in mijn V-hals is, maar waardoor ik de rest van de rit bezorgd naar beneden gluur, en me afvraag of dit nou echt een tikkeltje te gewaagd is. En ik uit voorzorg mijn wintersjaal ook binnen maar om houd. Bij twintig graden Celsius.
Als ik jongste afzet bij tennisles, terwijl ik oudste naar turntraining taxi en onderweg nog iets van boodschappen probeer te regelen, en hij met lichte teleurstelling vraagt: “O, blijf je niet kijken? De andere moeders zijn er wel altijd bij.”
En mijn kinderen tijdens wintersport vier dagen op skiles moeten (“Het is een investering schat, later ben je me er dankbaar voor, wanneer je als een ninja de berg af zoeft, en de regels van de piste kent”). En zoon na afloop droogjes stelt: “Ik heb wel zin in de zomervakantie, mam, want dan zie ik je tenminste.”
Wanneer klasgenootjes wél vijf euro zakgeld per week krijgen. En zes keer per jaar nieuwe schoenen. Voor onder hun nieuwe merkjas. Omdat de oude nog wel past, maar zó last season is.
Maar mijn jongens, terwijl ik in mijn eentje zit te kostwinnen, tegelijkertijd met quasi-pruillip zeggen: “De moeder van Sophie heeft altijd tijd voor spelletjes met ons. En ze helpt ook elke week op school.”
Als de juf om half tien ’s ochtends belt dat mijn kind ziek is, maar ik toch echt niks aan hem heb gemerkt bij het opstaan. En hij bij het ophalen op luide toon foetert: “Ik zeí vanochtend toch al dat ik hoofdpijn had.”
Of deze: “De vriendin van papa draagt echt nooit een joggingbroek op vrijdagavond. En ze is nooit chagrijnig.”
Maar daar doodleuk achteraan gooien, terwijl ze met mijn motorhelm op hun hoofd over de bank springen en joelen dat ze pizza willen: “Jij bent zo relaxed, mam, bij andere kinderen thuis mag dit allemaal niet.” En ik me de rest van de avond afvraag of ik misschien losgeslagen ben als moeder, of ontaard.
Terwijl ik de opmerking dat ik ‘kapot cool’ ben omdat ik nooit straf geef, maar gewoon lekker in mijn zak steek. Want te diep décolleté, krenterig met zakgeld en soms wat losgeslagen of niet: die straf hebben ze simpelweg nooit nodig. Wat al mijn onzekerheden misschien wel in één klap overbodig maakt.
Actrice Jelka van Houten trouwde onlangs met haar grote liefde, cabaretier, Henry van Loon. Samen vormen ze een samengesteld gezin met drie kinderen. Ze vertelt open over de tropenjaren in een interview met VROUW Glossy.
Moederschap is prachtig, maar eerlijk? Ook doodvermoeiend. Slapeloze nachten, vroege ochtenden en een eindeloze to-do-lijst – geen wonder dat sommige moeders standaard gapend rondlopen. Maar wist je dat jouw sterrenbeeld invloed kan hebben op hoeveel slaap je eigenlijk nodig hebt?
In de wereld van opvoedstijlen duikt steeds vaker de term ‘panda parenting’ op. Deze benadering, geïnspireerd door het gedrag van panda’s in de natuur, is een combinatie van ouderlijke steun en het bevorderen van de zelfstandigheid van kinderen.
Annemarie schrok zich dood toen ze haar baby van zes maanden na een middag met oma aan de borst van haar schoonmoeder zag ‘drinken’. Haar schoonmoeder schrok net zo erg.
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.