Dit weekend wordt dochter Nora één jaar. En dus dacht Kek Mama’s Mariëtte aan allemaal dingen die een jaar geleden Heel Belangrijk waren, maar die ze zich nu nauwelijks nog kan voorstellen.
1. Dat ik het heel normaal vond om minstens zestien keer per dag – lees: etmaal, lees: vooral ’s nachts – borstvoeding te geven en we er ook al snel aan wenden dat ik dan eerst even niet kon praten omdat het zo vies veel pijn deed.
2. Dat ik ruimschoots luiers maat 1 had ingeslagen en dat we toen in galop naar de winkel moesten voor de mij tot dan toe onbekende maat 0.
3. Dat ik – nadat Nora’s temperatuur vlak na haar geboorte een beetje te laag was en we het, aldus de verloskundige, ‘even een beetje in de gaten moesten houden’ – nog zeker een week uit overbezorgdheid verkleefd was met de thermometer en minstens vier keer per dag checkte of ze de 37 nog wel aantikte. En dat ik allemaal temperatuurstaatjes bijhield in het kraamboek, die er achteraf bezien wel een beetje uitzien alsof ik volslagen krankzinnig was geworden.
5. Dat ik heel wat tranen vergoot omdat ik me gewoon opnieuw schuldig voelde over alleen al het feit dat ik deze kleine, onschuldige minibaby op de wereld had gezet en ze vast ook wel een keer verdrietig of teleurgesteld zou zijn in haar leven en ik haar daar niet tegen kon beschermen. En dat ik echt had gedacht dat dat soort hormonale praktijken alleen thuishoorden bij een eerste kind.
6. Dat ik ook heel wat tranen vergroot omdat ik me schuldig voelde naar mijn oudste zoon die niet om deze hele nieuwe situatie had gevraagd, maar wel duidelijk liet merken dat het van hem niet zo had gehoeven.
7. Dat ik nog geloofde dat ik deze keer het babyfotoboek per maand zou gaan bijhouden.
8. Dat ze zwom in de bak van de kinderwagen die nu al zeker een halfjaar opgeborgen ligt omdat we haar er niet meer in gepropt kregen.
10. Dat ik ’s avonds uren op de bank zat met m’n baby tegen me aan en niks anders wilde dan het zachte gesnuf van een babyneusje in mijn nek (had ik al gezegd dat ik een tikje hormonaal was?).
11. Dat ik heel vaak tegen mezelf zei dat ze echt wel zou doorslapen als ze één was… Tja… niet dus.
Dat jullie het vroeger over alles eens waren, kwam waarschijnlijk omdat je verblind was door liefde, want nu jullie ouders zijn ben je weleens verbijsterd over wat je partner nu weer uitkraamt.
Stap je vol optimisme het consultatiebureau binnen, blijkt je kind te mager, te wild of valt er wel iets anders aan te merken waardoor je met een ingestort moeder-ego het pand weer verlaat. Drie moeders delen hun ervaring.
Het was eerste kerstdag, en zoals elk jaar was Marjan met haar gezin uitgenodigd bij haar ouders thuis. Dit deden ze al sinds jaar en dag elk jaar. Maar dit jaar verliep het totaal anders dan voorgaande jaren.
Amber en Gijs hebben financieel niets te klagen, maar ze zijn het erover eens dat het compleet uit de hand is gelopen met Ambers uitgavenpatroon in de decembermaand: ‘Decemberuitgaven lopen uit de hand’.
Al voordat ze hem ontmoet had, wist Anusha dat Milan van avontuurlijke en extreme seks hield. Zelf is ze nu ook helemaal thuis in de wereld van het swingen en BDSM.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
