9 dingen die je leert van vakantiestress

Jorinde Benner

7 augustus, 2018 - 11:44

Leestijd: 5 minuten

Goed, toegegeven: de monsterrit over de Franse péage is alweer een paar jaar geleden. De katten hebben al tijden plaats gemaakt voor een hond, de airco werkt weer, zonen van toen zes en acht zijn inmiddels tamelijk zelfredzame prepubers, en die zak broodjes regelen ze nu zelf maar: ongesmeerde bolletjes en een pak kaas zijn een uitstekend tijdverdrijf voor op de achterbank, heb ik na een kleine veertigduizend kilometer over buitenlandse autowegen in mijn eentje met twee kinderen wel geleerd.
 

Lees ook
Vakantiestress: ‘Mag ik alsjeblieft naar huis?’ >

‘De katten hebben het overleefd’

Maar dat is niet het enige. Los van dat tijdig oppas voor de huisdieren regelen een buitengewoon goed idee is (met die katten kwam het trouwens helemaal in orde: buurvrouw verzorgde ze keurig tweemaal daags van onverantwoorde hoeveelheden voedsel, waardoor de katten niet alleen óns niet meer herkenden toen we terugkwamen, maar wij hen ook niet meer), heb ik het nodige geleerd van al mijn vakantiestressmomenten.

1. Dat ik schijt heb aan goedbedoelde tips om stressvrij op vakantie te gaan, bijvoorbeeld. “Zorg dat je uitgerust vertrekt.” Yeah, right: dat is toch serieus de beste grap in tijden? Net zoiets als de Lowlands-tips van de dames van The Green Happiness: “Drink voor het slapen gaan een kopje kamillethee.” Uhuh. En “zorg dat je de laatste dagen voor vertrek geen grote dingen meer moet regelen” zeker? Terwijl school natuurlijk altijd besluit precies in diezelfde dagen voor de zomervakantie alle oudergesprekken, presentaties van werkjes en eindmusicals te plannen, je uitgerekend op de dag voor vertrek nog een onmisbare vergadering op werk hebt, sportclubs uiteraard nog een week langer doorlopen dan uitkomt, en je er tijdens het inpakken van de koffers pas achter komt dat de zwembroeken van de kinderen te klein zijn en de petjes en zonnebrandcrèmes kwijt. Uitgerust? Ménsen: niks is zo hard werken als op vakantie gaan.
    
2. En dat ik dus ook maar gewoon accepteer dat ik in de eerste dagen op vakantie genadeloos instort. Waar de kinderen zich in mei al op verheugen, omdat dat standaard drie dagen zwempret (en dus géén oersaaie stedenbezoeken en ander ‘vet stom’ cultureels) betekent en zeker drie ijsjes per dag, als mama maar languit op haar ligbed kan. Met op haar beurt zeker drie rosé. En iedereen gewoon verplicht de hele vakantie siësta’s houdt. Je weet wel: when in Rome, do as the Romans do.
    
3. Net zo goed als ik accepteer dat zoals de zorg voor kinderen niet altijd leuk is, het op vakantie dus ook niet non-stop lachen, gieren, brullen is. Ja, de kinderen slaan elkaar de hersens in. Terwijl ik zelf dreig te bezwijken onder veertig graden in de schaduw en mijn zenuwinzinking uit punt 2. Maar ik drink er gelukkig wel een verdomd goeie Sancerre bij, met uitzicht op een niet te versmaden donkere Fransman.
    
4. Ik dat hele heilige moeten dus ook maar gewoon heb opgegeven. Want hoezo moeten we eigenlijk om de dag iets ‘nuttigs’ of cultureels doen? Een zak oesters en mosselen scoren bij het kraampje aan het strand is ook ontzettend Frans én culinair verantwoord, en ik hoef meteen niet meer te koken.
    
5. Dat een goede voorbereiding dan misschien wel het halve werk mag zijn, maar dat de campingwinkel ook heus wel tandenborstels, zonnebrandcrème en paracetamol verkoopt, en jongste bij een gebrek aan T-shirts maar lekker een paar te grote van zijn broer draagt.
    
6. Ook al had ik al drie weken een paklijst op hun slaapkamerdeuren geplakt met zaken die ze zelf moesten inpakken, en de vergeten iPad, lievelingsknuffel en astmamedicatie (nou ja, oké, die laatste had ik zelf natuurlijk nog wel even gecontroleerd en goddank heb ik altijd reserve bij me) dus dan maar gewoon een gevalletje jammer zijn, en vooral níet mijn probleem.
    
7. O, en niemand van ons vakantieadres ons ooit nog tegenkomt, dus ik heus niet meteen de instanties op mijn dak heb wanneer mijn kinderen twee weken non-stop patat eten en vier dagen op rij niet douchen, om twaalf uur ’s avonds naar bed gaan en cola drinken bij het ontbijt. Omdat. Mama. Gewoon. Ook. Vakantie. Heeft.
    
8. Levende planten en vissen gewoon mijn huis niet meer inkomen, omdat ze na 51 weken creperen onder mijn vergeetachtigheid, na een hels jaar in de zomer collectief het loodje leggen.
    
9. Daarentegen dan weer niemand doodgaat als ik de buurvrouw vergeet te vragen om voor de post te zorgen. Kwestie van via de achterdeur naar binnen gaan bij thuiskomst, en genieten van een wijntje met diezelfde buurvrouw, omdat ze deze vakantie eindelijk eens niet verantwoordelijk was voor mijn verwaarloosde flora en fauna. En we vooral zo blij zijn weer even te kunnen lachen om alle hilarische slapstickmomenten uit onze vakanties. Stressloos. Tot de wintersportvakantie aanbreekt, tenminste.

Dit artikel is al een keer eerder gepubliceerd.

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >