9 irritante eigenschappen van ouders (die we bijna allemaal bezitten)

Jorinde Benner

30 november, 2017 - 15:25

Leestijd: 4 minuten

1. Als onsterfelijke over de straat zwabberen met je als kamikaze fietsende groep-drieër, bijvoorbeeld. Waardoor alle automobilisten in een straal van vijfhonderd meter om jullie heen zich stijf van het angstzweet achter het stuur bevinden, zigzaggend over diezelfde straat, biddend dat niet één van die bloedjes op hun motorkap belandt. Al is het allemaal hun schuld wanneer je kind zich een ongeluk schrikt van hun getoeter, dat snappen we allemaal, natuurlijk. Behalve wanneer je zelf hoog en droog achter het stuur zit, dat spreekt voor zich.
    
2. Of drie rijen dik parkeren, zodat je kind niet door de regen naar de ingang van school hoeft te lopen, maar de rest van de wijk wel een kwartier in de file straat. En maar vloeken wanneer ze dat in jóuw straat doen, een dag later. Omdat je je eigen kind nu niet met de auto naar zíjn school kan brengen, om vervolgens dáár in de derde dubbele rij te parkeren.
    
3. Je dreumes een gesprek laten beginnen met wildvreemden. En daar dan supertrots op zijn (want kijk nou hoe sociaal hij is, en schattig! Zo intelligent, ook!). Terwijl dat snoezige stel dat een halfuur lang beleefd met een vertrokken mond die op een grijns moet lijken naar jouw bloedje knikt, eindelijk een dagje kinderloos zat te genieten van hun prille liefde, terwijl hun eigen kinderen bij de exen zijn.
    
4. Vijfhonderdzevenentachtig kinderfoto’s op Facebook plaatsen, waardoor anderen niet meer door hun newsfeed kunnen scrollen zonder bedolven te raken onder foto’s van jouw kroost vol kwijl na de zoveelste doodenge Rapley-poging, lekkende luierkonten, en knuffels met huisdieren waar de rest van de wereld stante pede allergisch van wordt.
    
5. Op het werk niet ophouden over je hartenlapjes. En hoe fantástisch het is dat hij met zijn twee jaar al zijn eigen kont afveegt na het poepen. Al betekende dat onlangs nog wel dat er een strontklodder aan de wc-bril hing, wat natuurlijk zó schattig was dat je er een foto van maakte die wérkelijk ook echt op Facebook had gemoeten, maar ja, je wilt anderen ook weer niet bombarderen met plaatjes van jouw immer over the top schattige kinderen, nietwaar?
    
6. Of over je slapeloze nachten. Vanwege doorkomende tandjes, nachtmerries over monsters (“Echt, nou, dat verhaal moet je even horen!”), stuwing en lekkages en andere onsmakelijke sappen die opeens heel normaal zijn wanneer je moeder bent. Echt, die collega heeft haar eigen sores.
    
7. Hersenverweking. Tuurlijk kunnen we er niks aan doen, maar voordat je kinderen kreeg kon je toch ook gewoon je eigen navigatiesysteem instellen, het gas uit draaien, de hond voeren, aan vergaderingen denken en onthouden dat er gehakt in spaghetti Bolognese hoort?
    
8. Praten in de derde persoon. “Zal mama dat even doen, schat?” Of: “Krijgt je vrouw nog een kus wanneer je thuiskomt, liefje?” Recept voor kindertrauma’s én een echtscheiding. Echt.
    
9. Denken dat ‘die van jou’ zo bijzonder is. Ja, uiteraard is ‘ie dat. Die van mij ook. En die van haar. Plus het kleinkind van de buurvrouw. Maar hállo: íeder kind is speciaal, en ook al is jouw dreumes ongelooflijk hoogbegaafd omdat hij alle dieren na kan doen, en is je zevenjarige een topvoetballer omdat ‘ie wel drie keer heeft gescoord afgelopen zaterdag: zolang de rest van de wereld geen Nobelprijzen ziet of vermeldingen leest in het Guiness Book of World Records: shut up. Behang gewoon in stilte je eigen muren met diploma’s, oorkondes en medailles – behalve oma echt níemand die daar verder op zit te wachten.

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >