Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Lees meer
Adoptieperikelen: Claudia Straatmans heeft genoeg van de brutale vragen
Hoofdredacteur van Nouveau en Kek Mama-columnist Claudia Straatmans schrijft eigenzinnig over moeder-dochterzaken van haar dochter Fardau. Deze keer: Claudia heeft genoeg van de brutale adoptievragen die ze soms krijgt.
Lees verder onder de advertentie
“Wat weet je van de moeder?”
“Alles, want dan ben ik zelf” – hoor ik mezelf zeggen.
“Nee, ik bedoel van de échte moeder” – verbouwereerd kijk ik de vrouw tegenover mij aan. Ik trap er nog in ook, en antwoord dat mijn dochter ook een hele leuke biologische moeder in Amerika heeft. Stom eigenlijk. Alsof ik verantwoording moet afleggen. De enige die recht heeft op dit verhaal is mijn dochter Fardau.
Lees verder onder de advertentie
Zonder medeweten biologische ouders
Geadopteerd toen ze vijf daagjes oud was. En het leukste meisje ever. Nou ja, niet altijd, maar daar kom ik zo op. Eerst moet ik even verklaren waar de vraag van bovenstaande vrouw vandaan komt. Nieuwsuur had een paar dagen geleden een uitzending over frauduleuze adopties uit Bangladesh waarbij kinderen zonder medeweten van hun biologische ouders naar Nederland zijn gebracht. Dit speelde in de jaren ’70 en ’80, maar schijnbaar hangt deze kwalijke reuk nog steeds om het begrip adoptie.
Lees verder onder de advertentie
Ik ben zelf de moeder
Nu moet je aan 10.001 wetten voldoen, mag je vooral niet te oud zijn (40 jaar leeftijdsverschil) en word je als een MRI-scan hélemáál doorgelicht. Maar hé, ik ga me niet verdedigen. Want “wat weet ik over de moeder?” Nou, dat weet ik dondersgoed. Ik ben het namelijk zelf. Soms te lief, af en toe te aardig, vaak te meegaand. En soms ontploffend. Het moederschap is namelijk een spiegel voorgehouden krijgen. Over “hoe je zelf in de wedstrijd zit”. O, nee, bah, marketingtaal. Mag ik niet meer gebruiken, sinds mijn dochter vlijmscherp reageert met “máhám” als ik het weer heb over ‘het managen van verwachtingen’.
Lees verder onder de advertentie
Totaal niet te vergelijken
Dat klopt, het runnen van een onderneming is totaal niet te vergelijken met het hebben van een gezin. Mijn dochter is 10, bijna 11, en zit in de pre-puberteit. Niet altijd makkelijk, wel eerlijk. Niet altijd gehoorzaam, wel met gezag voor haar vader. Over het feit dat ze beter naar mijn man luistert dan naar mij, zegt ze doodleuk: “Maar papa is ook veel strenger”.
Lees verder onder de advertentie
Opvoeden is spiegel voorgehouden krijgen
“Wat weet je van de moeder?” Dat opvoeden een spiegel voorgehouden krijgen is. Van je eigen humeur, je eigen gekkigheidjes, je eigen dochter-moederverhouding (mijn respect voor mijn eigen moeder is gegroeid, sterker: ik hoor mezelf soms dezelfde uitspraken doen die ik vroeger zo verfoeide: “Deur dicht, we stoken niet voor buiten”). En dat ik verdomd goed kan trampolinespringen. Want hoe Fardau en ik af en toe ook botsen, ’s avonds op onze tuintrampoline vallen we elkaar weer in de armen. Hoe hoger zij springt, hoe meer ik word gelanceerd, en andersom. Soms reikt ze zo hoog dat ze de hemel bijna kan aaien.
Lees verder onder de advertentie
“Wat weet je van de moeder?” Ik & moeder Amerika houden van haar tot aan de maan en terug. Dat weet ik als allerbelangrijkste van de moeder.
Claudia Straatmans (50) is hoofdredacteur Nouveau, getrouwd met Wiepke, en samen de ouders van Fardau de Vries (10), het meisje met de mooiste Afro-American krullen van Amsterdam.
