Anke Laterveer is single moeder van Jakob (8) en Hannah (7). In Kek Mama schrijft ze uitgesproken over wat ze meemaakt.
“Hallo allemaal en welkom bij mijn vlog. Vandaag ga ik jullie laten zien hoe ik woon en met wie ik dat doe. Kijk allemaal, dit is mijn moeder!”
Met slaaphaar en dikke ogen kijk ik in de roze camera die Hannah vasthoudt. Ik maak vrijwel nooit selfies en sta zelden op foto’s, deze aandacht is dus niet erg welkom. Bovendien hebben we duidelijke afspraken over het maken van foto’s en filmpjes: altijd eerst vragen en altijd met kleren aan.
“Han, ik heb hier even helemaal geen zin in. Hou eens op.”
“Maar ik vlóg!” klinkt het verongelijkt. En dan, in de camera: “Mijn moeder heeft niet zoveel zin in deze vlog, zien jullie?”
Nu ben ik het zat.
“Hannah, leg die camera weg. We hebben hier afspraken over.”
“Maar mama, dit mag!”
“Nee, waarom zou dat mogen?”
“Omdat hij niet aanstaat natuurlijk!”
Natuurlijk. Mijn dochter maakt vlogs zonder de camera aan te zetten.
Nou hoor ik wel vaker kunstenaars zeggen dat ze hun werk alleen voor zichzelf maken, maar dit gaat wel heel ver.
“Maar… als je niet filmt, waarom doe je dit dan?”
“Voor mijn kijkers natuurlijk.”
Ik knipper nog eens met mijn ogen. Het is te vroeg voor dit soort dingen.
“Hoe kun je kijkers hebben als je niet filmt of het online zet?”
Daar moet ze even over denken.
“Ik wist niet dat dat moest”, zegt ze dan bedremmeld.
“Vloggen is veel werk”, leg ik belerend uit. “Je moet een script maken, het opnemen, knippen en plakken en dan alles online zetten. En als je al die dingen hebt gedaan, is het maar hopen dat er iemand kijkt.”
Ik vraag me meteen af of het nou nodig is de realiteit op die manier in haar gezicht te zwaaien. Een gezicht dat steeds droeviger gaat kijken.
“Maar ik wil het zo graag.”
Dat snap ik en dus slaan we die middag aan het vloggen. Als professionals doorlopen we alle stappen tot, nou ja, halverwege het script.
“Vloggen is echt saai”, zucht ze bozig.
“Klopt.” Het klinkt gelukkig minder triomfantelijk in het echt dan in mijn hoofd.
Die avond staat ze onder de douche. Door de badkamerdeur hoor ik haar zeggen: “En hier is de shampoo en dit is mijn handdoek.”
Geschrokken storm ik de badkamer binnen. Verbaasd kijkt ze me aan.
Er is geen camera te zien.
“Wat doe je?” vraag ik.
“Vloggen”, zegt ze. “Maar dan leuk. Gewoon in mijn hoofd.”
Dit artikel staat in Kek Mama 13-2017.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Danique Bossers (32) is CEO van mode-imperium Most Wanted en maakt de podcast Unfinished Business met verloofde Pieter Musters. Ook is Danique open over de ziekte endometriose, waar ze aan lijdt en aan geopereerd is. Ze maakte een podcastaflevering met specialist Maddy Smeets over deze slopende ziekte.
Anne-Marie en haar vriendin Laura verwachten in april hun eerste kindje en zoals veel aanstaande ouders, wilden ze graag een 3D-echo laten maken. In de ochtendshow met Mattie en Marieke deelde de zwangere nieuwslezeres haar eerste (en waarschijnlijk laatste) ervaring met de welbekende 3D-echo.
Elke moeder kent zo’n strijd. Zo’n totaal onnodige, maar toch eindeloos durende strijd met een peuter. En als je dan ook nog eens commentaar krijgt van een onbekende op straat doet dat je spreekwoordelijke emmer helemaal overlopen. Jade (30) vertelt er meer over.
Waterparels, ook wel bekend als Orbeez of water beads, zijn kleine, kleurrijke balletjes die water absorberen en in omvang toenemen. Hoewel ze populair zijn als sensorisch speelgoed, kunnen ze ook gevaarlijk zijn.
Er zijn van die vrouwen die meteen wisten: “Een dochter, dat past perfect bij mij!” Niet zo gek, want ze hadden al een zwak voor roze glitterjurkjes, vlechtkunst op topniveau en high tea’s met mini-sandwiches.
