Anke Laterveer is single moeder van Jakob (8) en Hannah (7). In Kek Mama schrijft ze uitgesproken over wat ze meemaakt.
De school is in rep en roer. Of eigenlijk: de bovenbouw. Nog specifieker: de klas van Jakob. Er zijn namelijk verkiezingen. Het is niet de eerste keer dat er wat te kiezen valt. Vorig jaar kozen de kinderen welk dier in het plaatselijke dierentuintje voortaan door de school gesponsord zou gaan worden. Overal door de school hingen verkiezingsposters en de dieren hadden hun eigen slogan.
“Ik steek mijn kop niet in het zand”, beloofde de emoe. De wasbeer probeerde stemmers te trekken met een belofte: “Ik zal me extra goed wassen als je mij kiest.” Het stekelvarken schuwde een dreigementje niet: “Pik me of ik prik je.” De degoe ging keihard voor omkoping: “Ik ben lief. Als je mij kiest, krijg je een kusje.” De nerts kon het allemaal weinig schelen. Die hield het bij een simpel: “Yo! Stem op mij.”
Maar hoe spannend ook, die verkiezingen vallen in het niet bij wat er nu aan de hand is. Er mag namelijk gestemd worden voor de leerlingenraad. En Jakob heeft zichzelf kandidaat gesteld. Op vrijdagmiddag bespreken we de verkiezing van maandag.
“Heb je een plan?” wil ik weten.
“Ja”, zegt hij vol overtuiging. “Ik sta voor een betere klas, een betere school, een beter land, een betere wereld en een beter universum.”
“Wow, dat zijn flinke plannen.”
“Ja, ik ben tegen intergalactische oorlogen, maar ruzie in de klas is ook niet leuk. Dus ik pak allebei stevig aan.”
“Heel goed. Hoe wil je dat aanpakken?”
“Ik ga met iedereen praten zodat ik weet wat de kinderen belangrijk vinden. Dan ga ik dat in de leerlingenraad bespreken.”
Alweer een waterdicht plan.
“Hoe ga je aan stemmen komen?” vraag ik. “Heb je een slogan?”
Die heeft hij niet. “Maar ik vertrouw erop dat de kinderen in mijn klas het juiste doen.”
Die maandag staat hij voor de klas zijn plannen te vertellen. Dan wordt er gestemd. Hij stemt niet op zichzelf (“Dat is niet netjes.”), maar op een vriendje. Andere kinderen stemmen wel op hem. Met veertien van de achtentwintig stemmen boekt hij een overweldigende zege. Tussen de middag belt hij me met het heugelijke nieuws.
“Iedereen was blij en ik kreeg een enorme groepsknuffel!”
Wetend hoe mijn kind denkt over onverwacht lichamelijk contact, vraag ik: “Hoe vond je dat?”
“Niet echt leuk, maar voor je kiezers moet je iets over hebben.”
Die komt er wel…
Dit artikel staat in Kek Mama 12-2017.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
