Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Fardau, de dochter van Kek Mama columniste Claudia, heeft kroeshaar. Het leukste haar van de wereld vindt Claudia. Je kunt er namelijk van alles mee. Maar je moet er ook wat voor over hebben: “Vijf uur in een kapperstoel. En dan heb ik het nog niet eens over die keer dat Fardau luizen had.”
Andere kinderen huilen als ze naar de tandarts moeten. Mijn dochter traant om de kapper. Toen ze werd geboren, had ze al een kop met krullen. Of krulletjes, van die piepkleine schapendoes-krulletjes, maar dan pikzwart. Afro-American kinderen hebben gewoon het leukste haar ter wereld. Punt uit! Verrukt was ik toen ik haar als vijfdaagse baby in mijn handen kreeg, ik kon niet stoppen met haar haar te aaien, en durfde bijna geen krulletje af te knippen voor het vakje in het Consultatieboekje.
Nu ben ik heel blij dat ik toch gedaan heb, want no way dat ik nog aan d’r haar mag komen. Haar Surinaamse kapster Anoeska mag dat eigenlijk ook niet. Maar als je een Senegalese Twist wil, dan zul je wel moeten.
Het heeft twee jaar geduurd voordat Fardau weer naar de kapper wilde. Op haar achtste kapte ze er gewoon mee. IK. WIL. NIET. Omdat ik zelf ook moe was van het gesoebat én de uren durende lijdensweg vond ik het eigenlijk wel best. Dus lieten we de dreadlocks (voorheen met naald in haar uitgroei gestoken, geen wonder dat ze huilde) uitgroeien. Dat gaf wel een creatief Basquiat (New Yorkse graffiti-kunstenaar) lookje. Maar na een jaar werd het toch ietwat slordig.
Ben ooit in Artis aangesproken door Afrikaanse vrouwen (“Niet beledigd zijn, maar wij willen het haar van uw dochter wel doen”), en vreesde ook nu weer de blikken van Surinaamse moeders, die allemaal vanaf de geboorte al met kroeshaar kunnen macrameën. Maar hoe ik ook opwierp: “We moeten weer eens naar Anoeska”, hoe meer dochter met hakken in zand ging.
En opeens op een dag sprak ze toch die woorden uit. Ze wilde lang haar. Net als haar klasgenootjes. Dat daar een kapper aan te pas moest komen, die gedachte moest nog even indalen. Maar hoe vaker je iets herhaalt: ‘Lang haar? Dan naar Anoeska’, hoe dragelijker die gedachte.
Dus zaten we op een gure woensdagmiddag in Anoeska’s knusse salon. En er was niets, maar dan ook niets veranderd:
1. Het duurt nog steeds úren en úren. Vijf lange uren deze keer.
2. In die vijf uur ga je dan wel van kort naar lang. Huubhuubhuub Barbatruuc! Extensions op je tiende, hoe cool.
3. Het kost allemaal geen drol. Een fractie van wat ik zelf wegbreng naar mijn grachtengordel-hairstylist.
4. Het is nog steeds veel duw en trekwerk, want er wordt op de hoofdhuid gewerkt.
5. Er wordt nog steeds gehuild, maar nu geluidloos.
6. Het luizendrama kwam weer omhoog. Ooit op haar zevende had Fardau dunne lange vlechten – die er allemaal uit moesten toen er luis in bleek te zitten. Kroeshaar krijgt geen luis, zei een van de moeders op school. Ammehoela! Hopelijk hebben luizen minder trek in deze synthetische vlechten, bid ik dan maar, want…
7. Wat wordt het prachtig! Bijna heuplang. Langste haar van de klas.
Zwierige lange haren. Een beetje van jezelf, een beetje van Anoeska. De volgende dag vragen klasgenootjes waar ze dat haar kunnen krijgen. Nadeel blijkt een voordeel te zijn geworden, want ik hoor Fardau pochen: “Ik zit wel vijf uur bij de kapper hè”.
Claudia Straatmans (49) is hoofdredacteur van Nouveau en getrouwd met Wiepke. Ze zijn ouders van dochter Fardau (10 jaar).