Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Lieve (30) is moeder van Jan (3) en Dries (7 maanden). Tot voor kort was ze gelukkig getrouwd en had ze een heerlijk leven, tot haar man afgelopen Kerstmis totaal onverwacht zijn koffers pakte en vertrok. Op kekmama.nl schrijft ze openhartig over alles wat ze sindsdien doormaakt.
Slechts 6 weken geleden werd ik verlaten door hem. Het voelt vandaag als 6 jaar geleden, gisteren als 6 uur. Ik word langzaam gek en verlang naar een vakantie in een luxe resort met goed gevulde minibar.
Nog geen drie maanden geleden zette ik, op de dag dat we elkaar 5 jaar kenden, een bericht op social media waarin ik hem openbaar bedankte voor de vijf mooiste jaren van mijn leven. Dat waren ze ook, vijf prachtige jaren. Jaren waarin ik op roze wolken zweefde en mijn geluk niet op kon met zo’n geweldige man. Hij was alles wat ik had gewenst: lief, hard werkend, zorgzaam en vooral impulsief en snel.
Van die man, die ik toen op een voetstuk had staan, is op dit moment niets over. Dat ligt niet zozeer aan hem maar aan mij. Middenin het proces van rouw en afscheid nemen vlieg ik van de ene emotie in de andere. Van woede tot intens verdriet van marchanderen tot ontkenning en een uur later weer vol vertrouwen en met opgeheven hoofd de toekomst tegemoet.
Toch blijft er één ding onveranderd in deze emotionele achtbaan: mijn oer-gevoel moeder te zijn en het voor mijn lieve Jan en Dries zo goed mogelijk te regelen. Kinderen hebben recht op hun vader en dat betekent dat ik hem moet toelaten in hun leven maar ook in mijn leven. Niet alleen ten tijden van vol vertrouwen de toekomst tegemoet maar ook op momenten van woede of intens verdriet waarin ik de voordeur op slot wil draaien en ons wil opsluiten in de zelfgemaakte tent onder tafel. Kijkend naar de lappen die fungeren als luifel kan ik concluderen dat de man die mij vijf jaar geleden op een hele grote roze wolk zette mij nu helemaal alleen in een onweersbui achter heeft gelaten.
Maar er komt een tijd, daar geloof ik heilig in, dat die onweersbui plaats zal maken voor harde regen, waarna zachte regen zal worden opgevolgd door motregen met af en toe een zonnestraal en uiteindelijk zal de zon doorbreken en mijn gezicht weer verwarmen.
Tot die tijd zal ik zorgen voor een warm en zonnig thuis inclusief de zelfgemaakte tent die uiteindelijk zal uitgroeien tot dat gedroomde luxe resort. Voor nu kunnen de kinderen altijd rekenen op de all-inclusive service van ‘Hotel Mama’.