Kek Mama-columnist Roos Schlikker schrijft elke maand bloedeerlijk en supergrappig over wat ze meemaakt. Deze maand: voetbal.
Het is mijn eigen schuld. Ik die Miró als baby in een Ajaxrompertje stak. Ik die hem op zijn tweede op de bank voor de televisie zette. “Kijk jongen, dat is de buitenspelval.” Ik die met T-shirtjes paradeer met teksten als Soccerwife. Vind ik het gek dat ik een zoon heb die als hij eet, drinkt, slaapt en ademt maar aan één ding kan denken: voetbal? En we genieten ervan, samen. Uitgebreid plaatjes in zijn album plakken. Een handtekening op zijn shirtje regelen van speler Mitchell Dijks.
Naar de Arena gaan en Bloed, zweet en tranen meeblèren (“Dat is ons volkslied, toch, mama?” “Eeeeh, zoiets.”). Iedere avond lees ik hem voor uit Cruijffie van Jan Eilander, een prachtige roman over de eerste partijtjes van Johan Cruijff, zijn schooltijd en zijn grote liefde Rietje Tietje (“Hihihi, tietje”). Vaak fluistert Miró vlak voor het slapen: “Mam, denk je dat ik ooit zo beroemd word als Johan Cruijff?” Dan zeg ik altijd: “Wie weet, droom er maar lekker over.” Want dat is waar droomberoepen voor zijn.
Maar nu zit hij sinds een halfjaar zelf op voetbal. En wat blijkt: hij kan het wel een beetje. Sterker, hij is linksbenig, behoorlijk krachtig en zo enthousiast dat hij rondrent als een doorgesnoven hazewindhond. Zijn trainer vroeg me laatst in plat Amsterdams: “Seg, heb die jongen van jou twee luchtflesse op ze rug? Die is onfermoeiboar.” Natuurlijk ben ik trots, maar stiekem denk ik vaak: word maar niet te goed. Want zo leuk is die voetballerij niet. De competitie, het harde, de blessures. Ik wil het mijn kind besparen. Als ie maar geen voetballer wordt, ze schoppen hem misschien half dood klinkt almaar in mijn kop. En wat als hij net niet goed genoeg is? Hij waant zich Cruijff, dat kan alleen maar tot teleurstellingen leiden. Misschien moet ik morgen eens met hem praten, denk ik op een avond.
Maar dan loop ik langs zijn kamertje. Hij had al moeten slapen maar ik hoor hem zachtjes mompelen. “En daar heb je hem… Miroooooo… Hij neemt de bal aan… hij dribbelt… hij passt… hij neemt hem wéér aan en…. Jajajaaaaaaa… hij scooooooort… Mirooooooo is de besteeeeee…” In het donker pink ik een traantje weg. De trainer had gelijk. Miró is onvermoeibaar. Ook als hij fantaseert. Misschien wordt hij later wel dromer in plaats van voetballer. Heeft-ie alsnog een droomberoep.
Roos Schlikker (41) is journalist, schrijver, columnist en theatermaker, zowel letterlijk als figuurlijk. Samen met haar man François heeft ze twee zonen: Miró (6) en Róman (4). Mail Roos op roos@kekmama.nl.
Moederschap is prachtig, maar eerlijk? Ook doodvermoeiend. Slapeloze nachten, vroege ochtenden en een eindeloze to-do-lijst – geen wonder dat sommige moeders standaard gapend rondlopen. Maar wist je dat jouw sterrenbeeld invloed kan hebben op hoeveel slaap je eigenlijk nodig hebt?
In de wereld van opvoedstijlen duikt steeds vaker de term ‘panda parenting’ op. Deze benadering, geïnspireerd door het gedrag van panda’s in de natuur, is een combinatie van ouderlijke steun en het bevorderen van de zelfstandigheid van kinderen.
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (9) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
Actrice Jelka van Houten trouwde onlangs met haar grote liefde, cabaretier, Henry van Loon. Samen vormen ze een samengesteld gezin met drie kinderen. Ze vertelt open over de tropenjaren in een interview met VROUW Glossy.
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
De tijd voor de grote voorjaarsschoonmaak is weer aangebroken! Nu de dagen langer worden en de zon zich vaker laat zien, is er geen beter moment om je huis een grondige opfrisbeurt te geven. Maar waar haal je alles wat je nodig hebt om je huis van top tot teen schoon te maken? Nu Blokker […]
