Roos Schlikker (42) is journalist, columnist en moeder van zoons Miró (8) en Róman (6). In Kek Mama schrijft ze over haar gezinsleven.
“Róman is een leuk jongetje, maar hij heeft wel erg veel fantasie.” Ik kijk de juf tijdens het tienminutengesprek vragend aan. Dit lijkt me een uitstekende samenvatting van ’t jong. Nou? En? De juf glimlacht en schuift de resultaten van zijn citotoetsen onder onze neus. Hij heeft er weinig van gebakken. “Ik denk dat-ie het wel kan… Maar na twee vragen had hij er genoeg van.”
Ik grijns. Zesjarigen toetsen is vast nuttig, maar het is ook als een chimpansee in een smoking door een hoepel laten springen: een tikje pretentieus. Daarnaast verbaast het me niet dat het Róman zijn hobby niet is. Dit kind heeft zich nooit graag laten testen. Als pasgeborene haalde hij de verplichte gehoortest niet, mij panikerende kraamtranen bezorgend.
Jaren later moest hij op het consultatiebureau zo’n mal papieren brilletje op en wazige figuren op een ver bord benoemen. “Een clown!” riep hij vrolijk tegen de fluitketel, kerktoren en veterschoen. Zat ik weer met hem bij een oogkliniek. Vorig jaar riep hij bij de piepjestest op hetzelfde consultatiebureau om de seconde keihard: “JA, IK HOOR HEM!”, waarna de geïrriteerde arts gromde: “We zijn nog niet begonnen.” Voor de duidelijkheid: met zijn ogen en
oren is niets mis. Hij houdt gewoon niet van getoets.
Dat is lastig, zeker in een maatschappij waar we beregeil worden van statistiekjes, rapportjes, en staafdiagrammetjes. Dat is onze werkelijkheid, maar niet die van hem. Die bedenkt Róman namelijk zelf. En dus dist hij in alle ernst op school het verhaal op dat hij zijn vader uit een diepwaterbassin van een grote happende haai heeft gered en dat daarbij zijn hand ernstig gewond is geraakt.
De dag daarna stapt hij stoer de klas binnen met een volmaakte tekening van zijn hand waarop hij met chirurgische precisie de breuklijnen aangaf die de haai heeft veroorzaakt. “Dit is mijn röntgenfoto, juffie.” Ja, hij heeft veel fantasie. En ik mag hopen dat hij die altijd zal behouden. Want Róman maakt zijn eigen wereld. Hoe erg is het dan dat hij nog niet weet hoe je röntgenfoto schrijft?
Zojuist kroop hij bij me en vroeg: “Mam, kun jij Jack Sparrow bellen en vragen of hij op m’n verjaardag komt?”
“Eeeeh, schatje,” antwoordde ik, “je weet dat dat een acteur is?”
“Duh. Da’s Johnny Depp. Maar dan kun je die toch bellen?”
Hij scoort er vast geen citopunten mee. Maar ik reken Róman helemaal goed.
Deze column staat in het Kek Mama 04-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
