Roos Schlikker (42) is journalist, columnist en moeder van zoons Miró (9) en Róman (7). In Kek Mama schrijft ze over haar gezinsleven.
“Neeeeeee!”
Verschrikt kijkt François mij aan terwijl Róman het huis bij elkaar krijst. “Wat heb ik gedaan?” vraagt hij.
“Je hebt dat ding weggegooid”, antwoord ik.
“Die afgeragde kartonnen doos?”
“Dat was Rómans pinautomaat. Zelfgemaakt.”
François, een soort juffrouw Helderder maar dan met piemel, kan niet tegen troep en haalt soms rigoureus de bezem door ons huis om alles wat er rommelig uitziet linea recta weg te mieteren. En zojuist heeft hij de vondst van de eeuw weggekeild.
Róman is namelijk uitvinder. Urenlang schuifelt hij door de kamers gewapend met schaar, plakband, veertje en andere parafernalia waar hij van alles van fabriekt. Want Róman kan alles maken. “Kijk mam, een kassa!” Of een etalagepop. Een staafmixer. Een teletijdmachine. Een mammoet-ei (“Mammoeten legden geen eieren, liefje.” “De mijne wel.”).
François bekijkt het hoofdschuddend, maar ik waak ervoor dat Rómans zelfgemaakte wereldwonderen intact blijven. Voor hem heeft namelijk veel waarde, zelfs het zeer banale.
“Mam! Ik heb een scheet gelaten, ruik je hem?”
“Nee, je staat onderaan de trap, dus dat kan niet.”
“Wacht! Niet bewegen! Ik kom wel boven. De scheet zit nog in mijn broek. Kun je ’m ruiken?”
Lees ook
VIDEO: Zo maakt je kind de leukste knutselwerken >
Vorige week ging hij met touw in de weer. Hij murmelde iets over lasers. Ik knikte hem goeiig toe. Die avond bracht François Róman naar zijn eigen bed nadat hij in het mijne in slaap gevallen was. Met een zesjarig kind over zijn schouder probeerde hij zijn kamer te openen. Toen dat eindelijk gelukt was, staarde hij sprakeloos de duisternis in. Róman had door hele ruimte, van links naar rechts van boven tot onder, kriskras touwen gespannen. Op de deur hing een briefje: Spionnenkamer.
François vertelde het me allemaal toen hij weer boven kwam.
“Wat heb je met de lasers gedaan?” vroeg ik. “Nou gewoon, doorgeknipt.” Doorgeknipt? Doorgeknipt? Dit zou een Derde Wereldoorlog betekenen. Dit kon je een uitvinder niet aandoen, riep ik paniekerig. “Denk aan de pinautomaat! Dit is nog veel erger!”
Dus sjokte François naar beneden om midden in de nacht tientallen touwen te spannen in een fikse jongenskamer, struikelend over een kartonnen staafmixer en een mammoet-ei.
De volgende morgen stond Róman stralend op. Zich niet bewust van de afgewende crisis begon hij met een nieuwe vinding: een stofzuiger. Voor papa. Want Róman kan alles maken.
Deze column staat in Kek Mama 12-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
