Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Erika geeft les aan groep acht.
Lees verder onder de advertentie
Woensdag half negen; 27 kinderen stromen de klas in. Mijn blik valt op Aidan (11). Zie ik het nou goed of biggelen er tranen over zijn wangen? Ja, het zijn tranen. Ik neem hem apart en vraag wat er aan de hand is. “Mijn Dopper is in het water gevallen”, zegt hij snikkend. Doppers zijn milieuvriendelijke drinkflesjes, de meeste kinderen hebben er een. Maar deze was bijzonder, vertelt Aidan. “Ik had hem gewonnen bij de lotto in onze wijk. Mijn naam was er speciaal opgezet.”
Lees verder onder de advertentie
Het gebeurde terwijl hij over de brug over onze plaatselijke rivier naar school fietste. De rits van zijn rugzak stond per ongeluk open, de Dopper zat boven in de rugzak, een windvlaag veroorzaakte het drama. “Ik snap dat je verdrietig bent, lieve Aidan”, zeg ik. “Het is jammer, maar we kunnen er niks meer aan doen. Dit soort ongelukjes horen bij het leven.” Ik geef hem een knuffel. Hij droogt zijn tranen en gaat sombertjes naar zijn plaats. We beginnen onze rekenles.
Afraffelen
Zoals gewoonlijk is Kit als eerste klaar met de opdracht. Ze heeft haar sommen weer eens afgeraffeld, er deugt meestal niets van. Ik begrijp niet hoe het kan dat ze steeds overgaat. Op het laatst van het jaar maakt ze altijd een inhaalspurt. Om te voorkomen dat ze gaat klieren zeg ik: “Kit, jij hebt tijd over zie ik. Zou jij voor mij een opstel willen schrijven? Het onderwerp is de Dopper van Aidan.”
‘Het is jammer, maar we kunnen er niks meer aan doen. Dit soort ongelukjes horen bij het leven.’
Lees verder onder de advertentie
Aidan kijkt nieuwsgierig op. Kit ziet er een beetje angstig uit: ze is slecht in taal. Maar ze gaat braaf aan de slag. Ik zie haar snel schrijven, dus ik verwacht dat ze hier ook weer een potje van maakt. Ze is klaar als de anderen hun sommen afronden. Als ik lees wat ze geschreven heeft sta ik paf. “Kit, dit is een geweldig opstel”, zeg ik. “Ik ga het voorlezen aan de klas.”
‘De ontsnapte Dopper’ heet Kits opstel. “Er was eens een dopper”, lees ik voor. “Hij leefde in gevangenschap. Hij kon praten en lopen maar dat wist niemand. Als de dopper met een mens in de kamer was bewoog hij niet en praatte hij ook niet, hij zit dan doodstil. Want hij dacht dat als iemand hem zag lopen en praten dan kwam hij vast in een museum. En dan wordt hij misschien in een hok gestopt en dan wijst iedereen hem aan en klopt op de ramen.”
Lees verder onder de advertentie
Er volgt een bloedstollend verhaal over hoe de Dopper ontsnapt uit Aidans rugzak. Hij rent weg, achtervolgd door Aidan, en springt in de rivier. Dan zwemt hij naar een eiland waar een heleboel andere Doppers en blikjes blijken te wonen. Hij werd verliefd op een meisjesdopper. “En ze kregen drie kinderdoppertjes twee jongens en een meisje. En ze leefden nog lang en gelukkig.”
Ik begin te klappen, de klas doet mee. Kit straalt. En zelfs Aidan kijkt vrolijk. Ik denk dat hij trots is op zijn stoere Dopper.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.