Beeld: Shutterstock
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Els (58) die les geeft op een buurtschool in de Randstad.
Donderdagochtend tien voor negen. Vandaag wordt Dylan acht. Ik kijk af en toe onrustig naar de deur of hij er al aan komt. Ik hoop dat hij een traktatie bij zich heeft. Al is het maar een dropje. Ik heb zijn moeder eraan herinnerd dat het de bedoeling is dat hij trakteert, maar ze vergeet nog wel eens wat. Dylan heeft een tijdje in een pleeggezin doorgebracht omdat Rachel, zo heet zijn moeder, een drugsprobleem had. Sinds een half jaar mag hij weer bij haar wonen. Rachel is afgekickt, werkt mee met de instanties, laat haar bloed veelvuldig testen. Een hele prestatie.
Voor kinderen is een verjaardag heilig, moeders die zo’n dag vergeten krijgen een nul op hun rapport. Ik zou het rot voor Dylan vinden als Rachel vandaag zakt voor deze test; en ook voor haarzelf. Ze doet zo haar best op het goede pad te blijven. Dan komen Dylan en zijn moeder binnen. Ze dragen allebei een dienblad met kleine zwart-roze-gele figuurtjes. Het wordt stil zonder dat ik erom heb hoeven vragen. Alle kinderen kijken met open mond naar Dylan. Die straalt zo dat hij bijna licht geeft. “Het zijn pinguïns van trekdrop”, zegt hij. “Zelf gemaakt.” De voeten van de pinguïns zijn van schuimbanaan. Ze hebben lijfjes van marshmellow, hun vleugels zijn van trekdrop. Hun hoofden bestaan uit twee kokindjes met een gepofte oranje rijstkorrel ertussen als bek. De onderdelen worden op hun plaats gehouden door saté-prikkertjes. Het zijn kleine wondertjes.
Lees ook: Met deze 12 traktaties kan jouw kind zéker aankomen op school >
Rachel vertelt dat zij en Dylan samen een week aan de pinguïns hebben gewerkt; elke avond maakten ze er vier. Dat ze zijn komen lopen van huis, om te zorgen dat er niets met de pinguïns gebeurde. Ik geef haar spontaan drie kussen. Ze krijgt rode wangen van blijdschap. “Ik denk weleens dat ik het niet kan – moeder zijn,” zegt ze. “Je kunt het juist ontzettend goed,” zeg ik. Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan. Meer Kek Mama? Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.