Nu smartphones niet meer uit het straatbeeld weg te denken zijn, sta je als ouders voor een lastige keuze: op welke leeftijd geef je jouw kind een telefoon? Wie betaalt ‘m? En schaf je dan een abonnement of prepaid-kaart aan? Wij zochten het voor je uit.
Uit onderzoek blijkt dat de gemiddelde leeftijd voor kinderen die een mobiele telefoon krijgen 12 jaar is. Ze gaan dan naar de middelbare school, krijgen meer verantwoordelijkheden en zien dat vriendjes ook een mobiel krijgen.
Maar wat is er nu verstandiger: een prepaid-kaart met beltegoed of een abonnement? Het voordeel van prepaid is dat je vooraf betaalt. Je bepaalt zelf hoe hoog de telefoonrekening is en hoeveel tegoed jouw kind per week kan opmaken. Nadeel: op is op. Met een abonnement hoef je hier niet bang voor te zijn, maar je kunt wel ineens een hoge telefoonrekening op de mat krijgen wanneer jouw kind over de belminuten heengaat.
Lees ook
Bijna 40% van de moeders is verslaafd aan haar mobiel
Die hoge rekening, daar blijken veel ouders bang voor te zijn: onderzoek laat zien dat 59 procent van de 500 ondervraagde ouders een prepaid-kaart voor kinderen jonger dan 12 jaar het meest geschikt vindt. Een abonnement zonder internet heeft bij 7 procent de voorkeur en slechts 5 procent vindt een abonnement het handigst. De rest van de ouders vindt een abonnement met gebruikslimieten of een aansluiting waarbij enkel bepaalde nummers bereikbaar zijn de juiste keuze.
En wie betaalt het apparaat (en het beltegoed/abonnement) eigenlijk? Bij kinderen onder de 12 zie je dat voornamelijk de ouders de kosten op zich nemen of de kinderen een klein deel laten betalen. Van de kinderen van 12+ betaalt 20 procent alle verbruikskosten zelf, heeft het Nibud onderzocht. Ondanks dat vindt het kenniscentrum wel dat je áltijd duidelijke afspraken moet maken. Ze hebben de belangrijkste voor je op een rij gezet.
Bespreek samen:
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
