Na de geboorte ziet een baby alles wazig en nog geen kleur. Maar vanaf wanneer verandert dat en wat ziet een baby dan? Wij zochten het voor je uit.
Leuk om te weten: rond de 26 weken zwangerschap doet een baby langzaam z’n oogjes open. Daarna gaan de pupillen steeds beter werken. Veel is er in de baarmoeder natuurlijk niet te zien, maar je baby kan wel licht en donker onderscheiden. Dus als jij met je buik in de zon gaat liggen, ziet-ie wel een lichte gloed.
Een pasgeboren baby ziet bijna niets. Kleuren kan-ie amper onderscheiden en ook details zijn niet te zien. Wel zijn contrasten als zwart en wit duidelijk. Het coördineren van de ogen gaat nog moeizaam, dus het is niet gek als je baby af en toe wat scheel kijkt. Dat verdwijnt meestal na ongeveer drie maanden.
Je baby weet nog niet precies hoe jij eruitziet, maar hij vindt jouw haargrens wel interessant, want die heeft een scherp contrast. Contouren worden langzaam maar zeker duidelijk en ook de eerste kleuren (vooral rood en groen) zijn nu beter te zien. Andere kleuren, zoals blauw – dat eerst vooral zwartachtig blijft – en geel, komen later.
Je baby heeft inmiddels veel kunnen oefenen met kijken en ziet daardoor al veel beter. Je haargrens is nu niet meer zo interessant, maar je ogen zijn des te leuker. Tot een maand of zeven ziet een baby het beste op zijn eigen armlengte. Niet gek dat hij vooral op jouw gezicht, borsten en zijn eigen handjes gefocust is.
Als baby’s drie maanden zijn, kunnen ze symmetrisch alle hoeken van een voorwerp zien. Het onderscheiden van kleurtjes gaat je baby ook steeds gemakkelijker af. Je maakt ‘m dan ook het meest gelukkig met felgekleurd speelgoed. Ook het coördineren van de ogen gaat steeds beter: je baby kan zich steeds meer focussen op één punt.
Lees ook
Stop de tijd: álles over de ontwikkeling van je kind per leeftijd >
Rond de vierde maand gaan baby’s diepte zien. Hierdoor kan je baby nieuwsgierig worden naar dingen die je ‘m voorhoudt en hiernaar grijpen. Ook kan hij in deze periode een object blijven volgen zonder z’n hoofdje te bewegen. Tussen de drie en vier maanden herkent een baby meer kleuren en gedetailleerde patronen.
Kinderen stoppen in deze fase van alles en nog wat in hun mond. Want hoewel het zicht nog niet optimaal is, kunnen ze wel al sneller bewegende dingen volgen. Met als gevolg een betere oog-handcoördinatie. Een baby van vijf mensen herkent niet alleen felle kleuren, maar ook zachtere kleuren. De visus, een maatstaf voor het gezichtsvermogen, is ongeveer 0.80. Ter vergelijking: dat van een volwassene is 1.00. Bijna hetzelfde, dus!
Vanaf de zevende maand ziet een baby iets aan de andere kant van de kamer. Toch is het zicht van dichtbij nog steeds beter dan veraf. Als ze ongeveer één jaar zijn, is het zicht optimaal. Behalve dan dat ze moeilijk kunnen inschatten hoe hard een fietser aan komt fietsen, bijvoorbeeld. Pas rond een jaar of zeven is ook dit beter ontwikkeld. Als je het gevoel hebt dat er iets in de ontwikkeling van het gezichtsvermogen niet goed gaat, is het altijd slim om aan de bel te trekken. Hoe eerder je hulp inschakelt, hoe eerder een eventueel probleem verholpen kan worden.
Benieuwd wat je baby nu écht per maand ziet? Deze animatie geeft een duidelijk beeld.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
