Dramatische logeerpartijtjes: ‘Voorlopig blijven er geen vriendjes meer bij ons slapen’

Joan Makenbach

19 augustus, 2019 - 07:57

Leestijd: 7 minuten

Peggy (40), moeder van Maya (9): “In de zomervakantie kwam ons nieuwe overbuurmeisje logeren. Ik zat om half twaalf ’s avonds gezellig met mijn vriend aan de borrel toen ze ineens snikkend in de woonkamer stond. Ze wilde naar huis, ze vond het echt niet leuk bij ons. Dus ik – niet helemaal nuchter – met het kind de straat oversteken. Sta ik daar wat jolig voor het huis, is alles pikkedonker. Ik kende die lui amper, dus ik zeg: ‘Joh, je ouders slapen, kom mee terug. Mogen jullie lekker chips eten!’ Begon ze nog harder te brullen.
 

‘Tot op het bot beledigd’

Ik nog een keer aanbellen, hun hond ging binnen helemaal uit zijn stekker. Na tien minuten gingen eindelijk de lichten aan en deed haar moeder met ontploft kapsel in haar nachthemd open. Een beetje gegeneerd vertelde ik dat hun dochter niet meer bij ons wilde logeren. Bleek de hele familie die avond acuut de grieptyfus te hebben gekregen en daarom vroeg naar bed te zijn gegaan. Ze lagen er al vanaf negen uur in. De volgende dag bleek ook het buurmeisje te zijn geveld, waarschijnlijk de reden voor haar huilbui. Tot een herhaling van de logeerpartij is het nooit meer gekomen. Maya was tot op het bot beledigd dat haar nieuwe vriendinnetje ’s nachts was vertrokken.”
 

De laatste logeerpartij van het jaar

Jet (41), moeder van Dominique (12): “Ik vind logeerpartijtjes een crime. Do logeert vaak bij haar beste vriendin, dan blijven ze tot vijf uur ’s nachts keten. En dan op maandag zwak, ziek en misselijk. Gisteren wilde ze ook weer thuisblijven van school. Ik zei: ‘Prima, maar dan was dit de laatste logeerpartij van het jaar.’ Ze wist niet hoe snel ze haar fiets moest pakken.”
 

‘Logeerpartij from hell‘

Eva (35), moeder van Bastiaan (11) en Sarah (8): “Mijn neefje en nichtje kwamen een weekend logeren. Ik was net gescheiden en woonde met de kinderen tijdelijk in een flatje met twee slaapkamers. Met zijn vieren op één kamer – ze waren hysterisch van opwinding.

Word ik einde middag gebeld door een van mijn beste vriendinnen. Ze was door haar vent bont en blauw geslagen en er was grote paniek. Of ik even haar zoontje kon opvangen. Tja, zeg dan maar eens nee. En zo zat ik met vijf kinderen. ‘Hij kan niet blijven slapen’, zei ik nog. Maar ergens tegen elf uur begreep ik ook wel dat ze hem niet meer zouden ophalen. De kinderen stuiterden de nacht door. Ik heb er mijn plek in de hemel mee veroverd, maar het was een logeerpartij from hell.”
 

‘Kom alsjeblieft terug’

Emma (31), moeder van Mika (7): “Dat mijn achtjarige neefje Jasper autistisch was, vermoedden we al een tijdje, maar niemand die erover durfde te beginnen met zijn ouders. Jasper zou twee dagen komen logeren, mijn broer en schoonzus gingen een weekend naar Parijs. Het kind was echt doodongelukkig bij ons. Hij zat maar te zoemen en met zijn hoofd te schudden en bleef maar vragen of hij naar huis mocht. Hij leefde pas op als het over auto’s ging en herhaalde continu alle kentekenplaten die hij op straat zag. Na een nacht waarin hij maar uit zijn bed bleef komen, heb ik mijn schoonzus gevraagd terug te komen uit Parijs.”
 

‘Ik moet eerst bijkomen van de laatste’

Isabel (32), moeder van Pieter (5): “De moeder van Pieters vriendje vroeg of haar zoontje Max een nachtje bij ons mocht slapen. Persoonlijk vind ik vijf erg jong voor een logeerpartij, maar de jongens wilden graag en daarom gaf ik toe. Al snel kreeg ik spijt. Niet alleen was het om half tien nog steeds feest op de kamer, ook had Max van opwinding in bed geplast. Een paar uur later spuugde hij ook nog eens het net verschoonde bed onder. Ik denk zomaar dat er voorlopig geen vriendjes meer bij ons slapen, ik moet eerst bijkomen van Max.”
 

‘Ik kon niet anders dan in de auto stappen’

Nathalie (39), moeder van Renzo (10): “Het regende huilende smileys op mijn smartphone. Renzo’s slaapfeestje met vier andere jongens viel blijkbaar nogal tegen. Ze treiterden hem de hele avond. Uiteindelijk stuurde hij om half één een appje: ‘Mam, ik ben het pispaaltje.’ Ik probeerde hem te kalmeren, adviseerde het pesten te negeren en gewoon te gaan slapen. Daarna regende het opnieuw huil-emojis. Ik lag in bed met een steen in mijn maag. Een half uur later belde de moeder van het feestvarken: Renzo was over zijn toeren en wilde naar huis. Ik kon niet anders dan in pyjama in de auto stappen en hem ophalen.”
 

Lees ook
Waarom moeder Katie dol is op logeerpartijtjes voor haar kinderen >
 

‘Hij wilde niets weten van mijn kinderen’

Nadia (38), moeder van Nik (13), Lot (9) en Jet (7): “Mijn beste vriendin ging met haar man zes dagen naar New York en ik bood aan op hun dertien maanden oude zoon Jules te passen. Ik ben gek op baby’s en mijn dochters vonden het ook geweldig, zo’n levende pop in huis. Vooraf maakten we een lijst met leuke uitstapjes, van de kinderboerderij tot babyzwemmen.

We hadden mijn vriendin en haar man nog niet uitgezwaaid of Jules werd ziek. Huilerig, hangerig, niet eten, niet slapen. Hij kreeg knalrode oren en de koorts liep op tot 39,9. Op de huisartsenpost constateerden ze die avond een middenoorontsteking. Die nacht lag mijn man op een matras en had ik een loeiheet, koortsig jongetje in bed. Gelukkig sloeg de antibiotica aan, maar Jules wilde niets weten van mijn kinderen en alleen maar bij mij op schoot.

Het ergste was dat mijn vriendin twee keer per dag belde. Er was geen levensgevaar, dus ook geen noodzaak haar over te laten komen. Daarom loog ik over gezellig eendjes voeren, terwijl ik in werkelijkheid nog niet eens van de bank naar de keuken kon lopen zonder dat hij begon te krijsen. Toen mijn vriendin weer landde, wachtte ik haar totaal uitgeput op met een gezonde, kraaiende baby in de wandelwagen. In zijn knuistje een Welkom Thuis-ballon.”
 

Nachtmerries

Jannette (28), moeder van Sabine (7): “Midden in de nacht stond er een huilend vriendinnetje in mijn slaapkamer: mijn dochter deed zo lelijk tegen haar. Ik liep met haar terug en zag dat Sabine diep in slaap was. Wel een beetje jammer dat ze zo hard praatte in haar slaap. En dat ze woest om zich heen sloeg en haar vriendin uitschold.

Josine wilde per se naar huis, er zat niks anders op dan haar moeder te bellen. De volgende dag vroeg ik mijn dochter of ze soms een nachtmerrie had gehad. Ze vertelde dat Josine haar tijdens het zwemmen voor de grap onder water had geduwd. Dat had ze zo eng gevonden dat ze het die nacht in haar dromen had herbeleefd.”
 

‘Waar waren zijn ouders?’

Michelle (45), moeder van Mats (11): “Het was vet cool geweest, maar ook best eng met die afgehakte zombiehoofden. Mats was de volgende dag nog helemaal vol van de Walking Dead-afleveringen die hij tijdens de logeerpartij had gezien. Ik zat te trillen op mijn stoel: waarnaar had hij gekeken? En waar waren de ouders van zijn vriendje toen? ‘O, die waren uit eten’.

Ik ben er echt weken ziek van geweest. Niet alleen om de bizarre serie die ze hadden gezien – leeftijdsgrens 16+ – ook om alles wat er had kunnen gebeuren zonder ouders in huis.”
 

Heimwee

Lisanne (29), moeder van Loís (10) en Damiàn (7): “Loïs wil nergens logeren. Niet bij opa en oma die ze echt heel lief vindt, niet bij haar beste vriendinnetje, niet op ponykamp. Ze houdt het nog geen halve nacht vol. Wat we ook proberen: van haar eigen dekbed meenemen tot foto’s van mama, papa en haar broertje, de heimwee wint altijd.”
 

Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.

Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!