Sara van Gorp is moeder van zoons Ko (9) en Toon (4) en hoofdredacteur van Kek Mama.
Het is een warme campingzomer. De gehuurde caravan is volgens het boekje afgestyled met vintage spiegels en vogelbehang (ik beken: daar viel ik voor). Maar de kinderkamer is adembenemend klein. Ook zonder enige aanleg voor claustrofobie snap ik wel dat mijn junioren daar de kont niet willen keren. Zelfs Toon, die áltijd in zijn eigen bed slaapt, wil per se in ‘het grote bed’. Dat grote bed is in de caravan amper één meter dertig, maar alla, kom er maar bij jongens, het is toch vakantie. Gedrieën liggen we in de warme nachten gezellig in dat krappe bed. Het echte campinggevoel, denk ik nog.
Lees ook
Co-sleeping: ‘Het was wel erg zielig, dat minimannetje in dat grote ledikant op zolder’ >
Eenmaal thuis bedenken de heren dat ze dat grote bed zo gek nog niet vinden. En ach, de vakantie duurt nog en thuis is het bed een stuk groter, dus waarom ook niet? Intussen zijn we een halfjaar verder en het is nog steeds elke nacht vakantie. Of nou ja, de nachten dat ze bij me zijn. ’s Avonds kruip ik dan als een worstje tussen Ko en Toon in. Stiekem geniet ik als ze zich elk met hun hoofd op m’n arm nestelen. Het voelt een beetje als extra inhalen nu ik ze de helft van de tijd niet zie.
Als ze achttien zijn, slapen ze echt wel in hun eigen bed. Een gedachte die uitstekend werkt bij diverse opvoedkundig twijfelachtige situaties. Dat ik Ko vaak nog help bij het aankleden. (Grinnikend: ‘Mama, jij kunt dat zo goed.’) Dat ik twintig kilo Toon nog geregeld draag, met z’n armpjes om m’n nek. (‘Mama, jij bent zo lekker warm.’) Ach, kleuterheffen is ook een sport. En als ze achttien zijn… Juist.
In Kek Mama 13-2018 lees je hoe andere moeders (en vaders) de opvoedteugels laten vieren, in hun geval voor even, als wederhelft van huis is. Het nummer koop je hier.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Het was eerste kerstdag, en zoals elk jaar was Marjan met haar gezin uitgenodigd bij haar ouders thuis. Dit deden ze al sinds jaar en dag elk jaar. Maar dit jaar verliep het totaal anders dan voorgaande jaren.
Op het eerste gezicht vond hij haar wat saai, zij hem ‘zo’n dj’. Toch zijn Dionne Stax en Steven Jansen al vier jaar stapelgek op elkaar. Hun leven is allesbehalve standaard, en dat willen ze ook zo houden. Al brengt hun nieuwe huisgenootje vast wat meer structuur.
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Christine (27) geeft les aan groep 7.
Dat jullie het vroeger over alles eens waren, kwam waarschijnlijk omdat je verblind was door liefde, want nu jullie ouders zijn ben je weleens verbijsterd over wat je partner nu weer uitkraamt.
Marise is er na haar herstel van een eetstoornis heel stellig over: anderen complimenteren met gewichtsverlies is niet meer van deze tijd. Zij doet het niet meer en roept anderen op er ook mee te stoppen.
Feestjes waar alles op rolletjes loopt vergeet je meestal binnen een week. De échte verhalen en feestblunders blijven hangen dankzij mislukte kostuums, dronken Sinterklazen en Kerstmannen en gênante gedichten.
