Editorial Sara: ‘Ik werd al moe toen ik naar het weekprogramma met clubjes keek’

Sara van Gorp

27 november, 2018 - 07:36

Leestijd: 2 minuten

Bij een vriendin zag ik het duizelingwekkend volle weekprogramma van haar dochtertje in de keuken hangen. Ik werd al moe als ik ernaar keek, en daar hadden moeder en dochter zelf ook een beetje last van. Ko zat nog in de luiers en Toon was nog in geen velden of wegen te bekennen.

Ik nam me vast voor: dat gaan wij dus anders doen, later. Geen overbodige luxe leek mij, want ik was vroeger ook zo’n enthousiast figuur. Jiujitsu deed ik meteen drie uur in de week, tot de eerste dan aan toe. En de pianolesjes ernaast liepen uit op vooropleiding conservatorium met vier uur studeren. Per dag. Maar goed, toen zat ik al op de middelbare school, dat scheelt.
 

Clubjes

Vooralsnog is Ko wat wispelturiger als het clubjes aangaat. Kickboksen vond-ie hartstikke leuk. Toch was hij er na drie maanden wel klaar mee. Judo leek ’m wel wat, maar dat idee waaide snel over. De voetbalplannen waren ook kortstondig. Nou kan ik daar blij om zijn als ik de voetbalmoeders om me heen hoor, die zaterdagochtend om 8 uur in Vladivostok moeten aantreden voor een uitwedstrijd.

Het goede sportvoorbeeld geef ik ook niet echt met mijn schamele vier keer per week een 10-minuten work-out in de huiskamer. En dat was het dan. Maar laatst vroeg Ko: “Mam, wat deed jij vroeger aan sport?” Dus nu wil-ie op jiujitsu. Ik ben voor. En tot het proeflesje houden we het op keihard klimmen onder viaducten, samen rauzen in speeltuinen en stoeien op het grote bed. Zo’n weekprogramma vind ik dan wel weer leuk.
 

In Kek Mama 11-2018 lees je het artikel ‘Sportclubjesgedoe’, met moeders die wel eindeloos voetbalkilometers vreten en bardiensten draaien in de hockeyclub. En die er gelukkig om kunnen grinniken. Het nummer koop je hier.

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >