‘Elke ochtend geef ik onze oudste kinderen les in onze schoolkamer’

Joan Makenbach

8 november, 2017 - 11:22

Leestijd: 3 minuten

“Toen onze oudste dochter vier werd en naar school moest, konden Paul en ik in de wijde omgeving geen school vinden die naadloos aansloot bij onze christelijke geloofsopvatting. Wij wilden onze kinderen graag opvoeden en opleiden vanuit onze geloofsovertuiging. Thuisscholing leek daarom het beste alternatief, daar waren we het meteen over eens.
 

Weerstand

Jarenlang hebben we probleemloos en volgens de huidige Nederlandse wetgeving thuisonderwijs gegeven, maar een paar jaar geleden stuitte dit ineens op veel weerstand van de wethouder in onze toenmalige woonplaats. Hoewel er geen enkel zorgsignaal was over ons gezin, dreigde hij wel een brief naar de Raad van Kinderbescherming te sturen om zijn zorgen over ons te uiten. We moesten ons komen verantwoorden voor de rechter.

Daarmee was de maat vol voor Paul en mij. We wilden geen risico lopen op uithuisplaatsing van de kinderen en zijn naar Ierland verhuisd. We hadden al vaker geïnformeerd naar hoe thuisonderwijs in dat land was geregeld en de vrijheid daar sprak ons enorm aan. Er gelden geen strikte regels, home schooling is er geen enkel probleem.
 

Lesschema

Elke ochtend geef ik nu onze vijf oudste kinderen les, vaak in onze speciale schoolkamer. Ik maak vooraf schema’s en verdeel de lessen in blokken van maximaal een halfuur. ’s Morgens om acht uur beginnen we allemaal met een huishoudelijke taak. Daarna geeft Paul catechisatie en leest voor uit de Bijbel. Vervolgens gaan de kinderen zelfstandig aan het werk en geef ik elk van hen apart minimaal een halfuur aandacht om instructies te kunnen geven.

’s Middags is het tijd voor ontspanning: sporten, dansen, knutselen, hobby’s. Eva­-Lianne traint drie keer in de week voor ballet, Sefanya doet fanatiek aan acrobatische gymnastiek.
 

Voorloper

Ik stap pas over naar een volgende lesmodule als ze de stof echt onder de knie hebben. Daardoor zitten de oudste meiden met veel vakken al op vwo­niveau, dat weet ik omdat ik ze af en toe toets. Anderhalf jaar geleden had Eva­-Lianne haar Engels al op vwo-­niveau afgerond. Ze was toen twaalf. Ook met wiskunde loopt ze voor. Alleen scheikunde vindt ze vreselijk. Ik heb microscopen in huis voor proefjes en ze moet wel de basiskennis beheersen, maar daarna mag ze het van mij laten vallen.

Het onderwijsmateriaal bestel ik online. Behalve vragenlijsten en opgaven, zitten daar ook examens bij. Maar veel toetsen vind ik niet zo interessant, dat is ook niet verplicht. Ik zie zelf wel hoe de kinderen groeien en zich ontwikkelen, daar heb ik geen scores of diploma’s voor nodig.
 

‘Vereenzamen ze niet?’

Het vooroordeel dat de kinderen vereenzamen als ze niet naar een reguliere school gaan, klopt niet. Ze hebben veel vriendjes en vriendinnen; door sport en omgeving, maar ook vanuit de kerk.

Terugkeren naar Nederland zie ik niet meer gebeuren. Het leven hier in Ierland is goed, we leven van giften van kerkleden, hebben veel groen en ruimte om ons heen en genieten van ons gezin.”

Dit verhaal is er één van een interviewserie in de Kek Mama Opvoedspecial 2017.

Tijdelijke aanbieding: Neem nu een abonnement op Kek Mama en krijg een gratis tas naar keuze >