Even geen regels: ‘Soms zitten mijn zonen gerust vijf uur achter elkaar op Fortnite’

Jorinde Benner

25 december, 2020 - 10:22

Leestijd: 10 minuten

Niemand die het ruikt

Manon (33): “Kinderzweet stinkt niet. Dus niemand die het merkt dat mijn zoon van vier al drie dagen niet in bad is geweest wanneer we een paar dagen met ons tweetjes zijn. Hij haat het om te badderen, en ik daardoor ook. Ik ga de strijd dus wel weer aan wanneer mijn vriend thuis is; genieten wij twee intussen van een paar vieze, gezellige dagen.”
 

Chips zijn ook groente

Birgit (33): “Papa op zakenreis betekent vakantie voor ons. Die regel voerden zoon van acht, dochter van vijf en ik al door voordat ze leerplichtig waren. Best druk, die zorg in je eentje. Dus kneep ik gewoon een oogje toe als ze na een middag in het pannenkoekenhuis ’s avonds alleen nog chips wilden. Hé: in Frankrijk zijn aardappels gewoon groente.”
 

Tosti in bad

Lillian (36): “Man was een weekend weg en mijn jongens – alle drie vier-plus – wilden in bad. En er niet meer uit. Goed joh. Toen het lunchtijd werd heb ik drie tosti’s op de badrand geparkeerd en heb zelf op mijn ooie dooie de krant uitgelezen in de woonkamer. Kom ik nooit aan toe, met mijn fulltime baan. Toen mijn man thuiskwam, baalden onze kinderen vooral: nu moesten ze weer luisteren en regels naleven. ‘Kunnen we niet nog even met mama blijven’, riepen ze.”
 

Mijn tijd, mijn regels

Beate (38): “Wij hanteren één strenge regel thuis: voor vijf uur ’s middags geen schermen. Maar ja, als papa een weekje op zakenreis is, mag je dat natuurlijk best een beetje vieren – ik ook. Dus zitten mijn zonen van zeven en tien gerust vijf uur achter elkaar op Fortnite, terwijl ik de ene Netflix-serie na de andere uitbinge. Mijn tijd, mijn regels. En de kinderen varen er wel bij: wanneer mijn man weer thuiskomt, vliegen ze hem in zijn armen – en vragen meteen voorzichtig wanneer zijn volgende trip gepland staat.”
 

Pyjamadag

Mirjam (37): “Net voordat mijn derde zoon (inmiddels vier jaar) naar de basisschool ging, beloofde ik hem dat we samen een pyjamadag zouden houden. Man op werk, oudste twee kinderen op school; niemand die het zag. Maar na twee uur met lego spelen op de grond was ik wel toe aan koffie in de stad. Zoon weigerde zich aan te kleden, want: pyjamadag. Dus zat hij een uur later in zijn Batman-pyjama aan een croissant in de kroeg. Interesseert me niks. Hij zijn zin, ik ook. Prima zo.”
 

Tweede toetje

Aïda (31): “Mijn dochter van vier weet feilloos dat ze meer bij me gedaan krijgt wanneer haar vader niet thuis is. Zo vaak is dat niet, dus áls hij een keer een nachtje weg is, probeert ze er alles uit te slepen. Extra lang tv kijken, bij mij in bed slapen, en ondanks dat ze haar avondeten heeft laten staan, wel een tweede toetje. Vind ik prima hoor, voor die ene avond. Maar dan moet ze wel om zeven uur naar bed: mama heeft ook een vrije avond.”
 

Bruine wangen

Carlijn (36): “Zus en ik waren een weekend weg samen met onze kinderen, vijf in totaal. Zij was constant in de weer, maar ik snapte niet zo goed waarom. Niemand die op ons lette, de kinderen hadden het naar hun zin, dus ik lag op mijn zonnebedje met een dik boek. Mijn jongste van vier rende wel wat veel onze tent in en uit, ja. Nou en? Zoveel kon er niet gebeuren. ‘Hij heeft wel érg bruine wangen, Car’, zei mijn zusje op een gegeven moment. Bleek mijn zoon bijna twee chocoladerepen te hebben weggewerkt. Nou ja, ik was heel even bang geweest dat het poep was. Voor hem hoefde ik in elk geval niet meer te koken – en eenmaal thuis moest-ie toch echt gewoon weer mee in ons suikerarme regime.”
 

In het grote bed

Fayza (32): “Mijn vriend en ik hebben twee regels: de kinderen (drie en zeven) slapen niet bij ons in bed en als ze eenmaal in bed liggen komen ze er niet meer uit tenzij ze a) ziek, b) misselijk of c) doodsbang zijn. Vooral mijn vriend is hier nogal rechtlijnig in. Ík heb vooral geen zin in de strijd wanneer ik er een weekendje alleen voor sta. Dus leg ik ze bij voorbaat al in het grote bed, als ze beloven dat ze wel lief blijven liggen tot ik ze op ‘mamabedtijd’ doorschuif in hun eigen bed. Scheelt bergen gedoe, en als ze daardoor moeilijk doen over hun eigen bed wanneer mijn man terug is, is dat niet mijn probleem omdat, nou, mijn man terug is.”
 

Lees ook
Julia’s 7 moederzonden: ‘Ja hoor schat, chips is goed’ >
 

Gaat vanzelf wel over

Lorena (34): “Niks zo lekker als een weekendje alleen met mijn jongens van zeven en negen. Dan slaap ik úren uit en voel me op geen enkele manier verplicht er vroeg uit te komen. Tenzij ze het huis in brand dreigen te steken. Of andere levensgevaarlijke toeren uithalen. Zoals die ene keer dat ze via de dakkapel op het dak van ons huis waren geklommen – amper vijf en zeven jaar oud. Of op de houten vloer in de keuken een fikkie probeerden te stoken met een vergrootglas en de zonnestralen die via het glazen dak van onze uitbouw naar binnen vielen. Maar ruzie, vechtpartijen: ik hoor ze gewoon niet. Die gaan vanzelf wel over. Tot mijn man thuiskomt, want dan voed ik wel weer op. Of hij. Regels bestaan pas als je weet hoe je ze doorbreekt, toch?”
 

Gordijnen dicht en hutten bouwen

Bianca (34): “Een paar dagen alleen met mijn vier kinderen van tussen de drie en negen jaar betekent een paar dagen de gordijnen dicht. Van zeven uur ’s ochtends tot zeven uur ’s avonds de tv aan, hutten in de woonkamer en het speelgoed dat officieel elke avond opgeruimd dient te worden drie dagen lang verspreid over de vloer. Kan mij het schelen; niemand die het ziet, en alleen wij bepalen de regels. Tot mijn man weer thuiskomt, tenminste. Of iemand op visite komt. Mijn kinderen begrijpen het onderscheid daartussen uitstekend, dus zodra ze weer in het gareel moeten, is er geen centje pijn. En ik weet: wanneer ík een paar dagen uit het vizier ben, is de zooi nog tien keer groter.”
 

Dag orde en regelmaat

Marieke (41): “Mijn man is nogal van de orde en regelmaat. Op vaste tijden opstaan, eten en slaapjes, geen middagslaapjes overslaan, en de speen is alleen voor in bed. Snappen mijn zonen van twee en drie geen snars van en ík heb er niet altijd zin in. Dus geven we de voordeur nog een zwieper na zodra mijn man een paar dagen de deur uit gaat, volgen ons eigen ritme met of zonder slaapjes én de hele dag een speen binnen handbereik. Maar zodra hij thuiskomt, vliegen we hem in de armen. En schieten weer net zo makkelijk terug in het gareel. Omdat ik ook heus wel weet dat het beter is zo, en ik anders alleen maar een zooitje ongeregeld opvoed. Juist die uitzonderingen maken het leven leuker – en mijn kinderen passen zich wonderwel aan.”
 

Even stiekem stout doen

Bibi (28): “Doorgaans ben ik degene die streng vasthoudt aan de opvoedregels. Maar zodra mijn vriend de deur achter zich dichttrekt, houden mijn dochter van drie en ik er zo onze geheimpjes op na. Dat de hele dag de tv aan staat, bijvoorbeeld. En ze mag springen op de bank. Dat we twee boterhammen met zoet eten in plaats van minimaal eentje hartig, en pas een uur later dan normaal gaan slapen. Die momenten maken het leven een feestje. Én ze zorgen ervoor dat de dagelijkse sleur weer prima is. Op de dagen dat we samen even stiekem stout doen maken we herinneringen. Die momenten heeft ze ook met haar vader. Zo stiekem zijn ze dus niet, die dagen waarop we eventjes niet opvoeden, maar we hebben er wel allebei zo onze eigen manieren voor.”
 

Een wijntje opentrekken

Bouchra (30): “Mijn vriend hangt er nogal aan dat onze kinderen niet zien dat wij alcohol drinken. Ik vind dat een beetje onzin. We drinken niet elke dag en zijn al helemaal nooit dronken (in het bijzijn van de kinderen), dus wat is het probleem? Zodra mijn vriend niet in de buurt is, trekken de buurvrouw en ik dus gewoon een wijntje open. Met de kinderen ernaast. Moet ik wel voor op de blaren zitten hoor, wanneer mijn oudste dochter van negen zegt: ‘Nou pap, mama dronk wel twee wijntjes toen jij er niet was.’ Al is hij de écht stiekeme, wanneer hij met zijn vrienden een kratje bier soldaat maakt met de kinderen in diepe slaap, terwijl ik een avondje uit ben.”
 

Met z’n zessen in bed

Bernice (35): “Ik heb drie kinderen, mijn vriendin heeft één zoon. Haar ex-man is nogal van de opvoedregels. Hun zoon dient van acht uur ’s avonds tot zeven uur ’s ochtends in zijn eigen bed te blijven, krijgt geen snoep en leeft volgens een vast ritme. Doet-ie het prima op, het is een heerlijk kind, maar in de weekends – wanneer mijn vriendin en haar zoon bij mij wonen – laten we de teugels daarom extra vieren. Dan ontbijten we met z’n zessen in het grote bed, blijven de hele dag in pyjama, en bedtijd is wanneer de film is afgelopen en de popcornschaal leeg. Genieten met hoofdletters en niemand die het ziet: dat gareel komt op maandag wel weer.”
 

Handleiding in de prullenbak

Marnix (41): “Gescheiden levens betekent een gescheiden opvoeding. Dus gooi ik de handleiding die mijn ex elke twee weken meegeeft met onze dochter van negen in de prullenbak nog voordat zij haar jas uit heeft. Zonder voorbij te gaan aan belangrijke dingen als medicatie, schooltijden en gezonde voeding natuurlijk, maar wel op ónze manier. Douchen: slaan we over, als ze de dag ervoor zwemles had. En we eten pizza, want de toppings zijn ook groenten. Haar vaste bedtijd zien we als de starttijd van ons voorleesritueel. Kinderen kunnen prima onderscheid maken tussen de regels bij mama en die bij papa, denk ik; ik hoor ook vast niet alles wat dáár gebeurt.”
 

Een biertje met de buurman

John (39): “Wat een genot, als je drie bent en nog geen verplichtingen hebt. Niet dat mijn vrouw dat zo ziet: die acht rust, reinheid en regelmaat van levensbelang voor onze zoon. Gelukkig werkt zij ’s avonds in de horeca, en is onze zoon nog niet zo spraakzaam. Pakken we mooi zo af en toe een biertje met de buurman, na het avondeten. Gezelligheid is ook wat waard. Zorgen we er gewoon voor dat-ie ruim voordat mama thuiskomt in zijn bed ligt. O, én dat we niet in het café zitten waar zij werkt, natuurlijk.”
 

Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.

Meer Kek Mama? In onze voordeelshop vind je de leukste producten en uitjes met korting.