De GGD maakt zich zorgen over kinderopvangcentra in Nederland. Meer dan de helft van de kinderopvangcentra schijnt te kampen met veiligheid, tekort aan personeel of andere serieuze klachten.
Dit blijkt uit onderzoek van De Volkskrant onder ruim drieduizend kinderdagverblijven, peuterspeelzalen en buitenschoolse opvanglocaties in Nederland. Cijfers geven aan dat er over ruim 2 op de 3 kinderopvanglocaties in buurten met een laag inkomen lichte tot serieuze zorgen zijn. In buurten met hogere inkomen is dat iets meer dan de helft.
Ook een woordvoerder van Sociale Zaken en Werkgelegenheid geeft aan de cijfers erg zorgelijk te vinden: ‘Mocht blijken dat in gebieden met een lage sociaal-economische status de kwaliteit van kinderopvang daadwerkelijk lager is, dan vinden wij dat zorgelijk’. Ouderbelangenvereniging Boink wil graag dat er strenger wordt gehandhaafd door de gemeentes en dat er striktere controles worden uitgevoerd door de inspectie.
De kinderopvang in Nederland wordt geregeld door particuliere bedrijven. Ouders hebben geen goede gegevens beschikbaar om de kwaliteit van de kinderopvangcentra te vergelijken.
Er wordt toezicht gehouden door de 25 GGD’s in Nederland. Deze maken een risico-oordeel op basis van rapporten over een opvanglocatie. Helaas zijn deze oordelen niet openbaar omdat ze voor intern gebruik zijn voor de gezondheidsdienst. Als ouder kun je er dus niets mee.
Veel mensen schrokken van het artikel in De Volkskrant. Wij ook. Een dag later blijkt het toch iets anders in elkaar te steken. Op de website van de GGD staat meer uitleg: Het risicoprofiel waar De Volkskrant haar onderzoek op gebaseerd heeft, is een manier voor de toezichthouder om te kijken hoeveel toezicht er op een bepaalde locatie moet zijn in het komende jaar. Waarom er op de ene plek meer toezicht nodig is dan op de andere, hangt van veel dingen af. Er kan bijvoorbeeld een klacht van een ouder zijn gekomen of er is een nieuwe manager. Reden om een extra kijkje te nemen. Er is dus lang niet altijd sprake van te weinig leidsters of onveilige situaties. Boverndien blijkt bij die controles gelukkig vaak dat de zorgen ongegrond zijn.
Volgens de GGD is het dus een onterechte conclusie om te zeggen dat de kwaliteit van veel kinderopvang onder de maat is. Om te weten hoe de kwaliteit is, moet je namelijk niet naar de risicoprofielen kijken, maar naar de inspectierapporten. Die rapporten zijn wel openbaar. Je vindt ze in het landelijk register kinderopvang.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Ouderschap is prachtig, maar soms ook doodvermoeiend. Gelukkig kunnen we leren van hoe ze het in Mozambique, Brazilië, Singapore en Maleisië aanpakken. Daar draait opvoeden minder om alles alleen doen en meer om samen dragen. En dat maakt het niet alleen lichter, maar ook leuker.
