Een time-out, huisarrest of een week zonder beeldscherm: sommige ouders vinden zulke straffen nodig, maar voor anderen is het uit den boze. Wat vinden jullie? We vroegen het met een stelling op Facebook.
Lees verder onder de advertentie
De meningen lopen uiteen.
Alice: ‘Ja, hij krijgt straf als hij iets doet wat niet door de beugel kan. Als ze klein zijn is de nadenkstoel of even afkoelen in de gang prima, maar als ze puber worden en ze van alles uitvreten hebben ze gewoon straf nodig. En nee, geen lijfstraffen maar gewoon weekje geen Wifi of niet chillen met vrienden.’
Bertine: ‘Ik zou het geen straf willen noemen, maar consequenties. Ze moeten leren dat je gedrag reactie uitlokt elders. Maar voordat dit ontstaat vooral positieve bekrachtiging en laten zien hoe het wel moet.’
Marjolein: ‘Absoluut niet. Kinderen leren er he-le-maal níks van. Ik ben voor natuurlijke consequenties, ik verdiep me in de brein ontwikkeling van m’n kind (je zult je verbazen!) en positieve benadering.’
Lina: ‘Natuurlijk wel. Wij kregen vroeger toch ook allemaal straf als we iets uitgespookt hadden! En onze kinderen zouden niet gestraft mogen worden omdat het niet verantwoord is? Als er iets uitgespookt is of ze een grote mond hebben en maakt niet of je de puber bent of de jongste bent. Kamer op en bepaalde leuke dingen gaan dan niet door of week huisarrest. Gaan ze echt niet dood aan hoor.’
Erica: ‘Zo te lezen mishandel ik mijn kind. Die van mij gaat echt wel even in de hoek staan als ik zijn gedrag spuugzat ben. Voor ons beide even een time-out. Zelf weglopen kan niet met een peuter die altijd wel iets bedenkt wat niet mag. Als we allebei tot rust zijn gekomen dan leg ik het hem uit. En knuffelen we samen.’
Annelies: ‘Ik dacht altijd van wel, maar ik heb gemerkt bij mijn zoon van 3 dat het niet werkt. Ik heb geprobeerd hem in de hoek te zetten. Wat dat opleverde was een kind wat probeerde zo snel mogelijk weer uit die hoek weg te komen en wat daardoor nog een stempel drukt op de sfeer ook. Terwijl ik eigenlijk wil bereiken dat hij over zijn gedrag nadenkt-maar daar deed hij dan weer niet. Ik ben er dus mee gestopt. Goed praten over wat hij deed levert me meer op.’
Berna: ‘Yes. Een straf hoeft niet per se in de hoek of op de gang. Maar uit zijn spelmoment halen (voor paar minuten) is meer dan genoeg.’
Luana: ‘Jazeker, bepaalde acties hebben consequenties. Juist doordat we als mensen onze kinderen anders zijn gaan opvoeden, luisteren naar het kindje, te ver meegaan in wat het kind wilt, leven we nu in een maatschappij met weinig normen en waarde. Slaan nee, straffen zeker als dit noodzakelijk is.’
Elske: ‘Nee, ik ‘straf’ niet. Nooit gedaan. Mijn kinderen kennen het woord alleen via andere kinderen. Ze zijn nu 11 en 12 en met praten kom je een stuk verder. Kaders en grenzen, ja, straf nee.’
Soms krijg je een Tikkie waar je even van moet knipperen. Niet vanwege het bedrag, maar vanwege de brutaliteit. Van 2,75 euro voor een kopje thee tot de benzinekosten van een lift die je niet wilde — dit zijn de Tikkies die je niet zag aankomen.
Een babyshower: je hangt ballonnen op, koopt een cadeau waarvan je hoopt dat het in de smaak valt en lacht net iets te hard om spelletjes met wc-rollen. Wat je niet verwacht, is dat één babyshower-cadeau de hele sfeer in één klap kan verpesten.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.