Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Over een paar maanden wordt de jongste zoon van blogger Brandi Jeter Riley 2 jaar. Iets wat haar blij, maar op sommige momenten ook verdrietig maakt. ‘Dit is het. Ik zal nooit meer een baby krijgen’, schrijft ze.
Na alle stress die bij het ‘zwanger worden’ komt kijken, twee moeilijke zwangerschappen, bevallingen én het zware herstel van een keizersnee, wisten Brandi en haar man het zeker: ze zouden nooit meer voor een derde kind gaan.
Maar nu twee jaar later alles in rustiger vaarwater komt, heeft het stel de tijd om dit idee te laten bezinken. En dat vindt vooral Brandi weleens lastig. ‘Mijn gezin is compleet, maar aan de andere kant voel ik me ook leeg. Want hoewel mijn twee zwangerschappen allebei zwaar waren, heb ik er ook enorm van genoten. Mijn kinderen waren veilig in mijn lichaam en ik had als enige de controle over hun welzijn. Ik voelde me belangrijk, alsof m’n leven eindelijk betekenis kreeg.’
Lees ook
Waarom drie kinderen opvoeden makkelijker is dan één kind >
Datzelfde geldt voor de babytijd. Ook daar had Brandi het gevoel dat ze ‘nodig’ was. ‘Nu mijn kinderen groter worden, weet ik dat er nooit meer een baby is die mij nodig zal hebben. Ik zal nooit meer borstvoeding geven of me laten meeslepen door de blijdschap als je je baby voor het eerst ziet lachen.’ Om dit verdrietige gevoel te onderdrukken, probeert ze vaak de positieve kanten van de toekomst te zien. ‘We kunnen veel makkelijker op vakantie en we hebben altijd wel een oppas omdat ze prima voor zichzelf kunnen zorgen.’ Dat ze meer vrije tijd krijgt, vindt Brandi ook fijn. ‘Dat is het zilveren randje om de donkere wolk.’