Beeld: Pexels
Of je kind nu een echte fijnproever of een kieskeurige eter is, het menu van je kleintje kan een enorme zoektocht zijn. Wat eet een dreumes op een dag? En hoeveel eet een peuter nou écht? Wij geven je een realistisch kijkje in de keuken van andere ouders. Deze week het menu van Mees.
Josien is moeder van Mees (1,5) en deelt met ons het dagmenu van haar dreumes.
“De dag begint redelijk goed. Ik besluit om wat havermout met banaan te maken als ontbijt, iets wat meestal in de smaak valt. Maar Mees ziet de lepel aankomen en draait meteen z’n hoofd weg alsof ik hem een citroen aanbied. Na wat ‘mmm’s’ en ‘kijk eens hoe lekker, mama eet het ook’-toneelstukjes krijgt hij een paar kleine hapjes binnen. Maar nee hoor, meneer blijft zijn hoofd schudden. De havermout zit overal: in zijn haren, oren en in zijn slabbetje, behalve in zijn buik.
Poging twee, want we blijven positief: ik probeer het met een mandarijntje. Ik pel het sappige fruit en zet de partjes voor zijn neus. Mees kijkt me aan alsof ik hem een stapel huiswerk heb gegeven. Hij prikt erin, knijpt het sap eruit en laat vervolgens de plakjes één voor één op de grond vallen. Vooruit, dan maar een rijstwafel. En jawel, de rijstwafel wordt enthousiast aangepakt… om vervolgens door de kamer te werpen. Ik kijk naar de kruimels en probeer niet te zuchten. Oké, op naar poging drie!
Lunchtijd! Brood met smeerkaas is eigenlijk altijd een hit bij Mees. Het is makkelijk, snel en normaal gesproken eet hij het op alsof hij wekenlang niks gegeten heeft. Ik smeer het broodje en zet het voor hem neer. Mijn dreumes kijkt naar zijn boterham, neemt een minihap en laat het vervolgens op de grond vallen. Ik bied het opnieuw aan, maar hij draait zijn hoofd weg alsof hij z’n zin al heeft gemaakt. Een half uur later zit er meer smeerkaas op de tafel dan in Mees. Op dat moment is echt al mijn overtuigingskracht spoorloos verdwenen.
Tijd voor een snack. Een paar appelpartjes, daar wordt hij altijd blij van, dus vol goede moed geef ik hem een bakje. Hij pakt een partje, brengt het naar zijn mond en stopt. Nee, niet vandaag. Hij laat het rustig terugvallen in het bakje en kijkt me aan alsof ik maar iets anders moet verzinnen. Dan maar een stukje kaas. Ik hou het voor z’n neus, maar hij pakt het niet eens aan. Mees is overduidelijk niet van plan om vandaag ook maar iets van voedingsstoffen binnen te krijgen.
De hele dag wacht ik op het diner, want pasta is áltijd een succesnummer bij Mees. Ik ben zelfs extra creatief geweest en heb mini-gehaktballetjes gemaakt, in de hoop dat hij iets binnenkrijgt wat lijkt op een maaltijd. Maar zodra ik het bordje neerzet, trekt hij een gezicht alsof ik een bord spruitjes in azijn heb geserveerd. Hij wijst naar de gehaktbal, neemt één piepklein hapje en schuift het bord van zich af. De courgette? Die is blijkbaar nog minder welkom, want dat blokje vliegt direct door de kamer.
Mijn dreumes kijkt me aan, ik kijk hem aan. Hij giechelt. Ik zucht.
Als ik hem in z’n pyjama hijs, probeer ik nog een laatste poging: yoghurt. Hij neemt voorzichtig een hapje, knikt heel even en likt zijn lippen af. Voorzichtig ga ik door en weet hem drie kleine hapjes yoghurt te laten eten. Net als ik denk dat hij misschien toch nog een beetje honger had, draait hij zich om en begint met zijn handen in zijn haren te wrijven. Tja, geen maaltijd van formaat, maar beter dan niets. Ik breng hem naar bed en die warme fles melk? Die gaat er natuurlijk wél in als pap!
Conclusie van vandaag: Mees had een eigenwijs ‘ik-heb-er-gewoon-geen-zin-in’-dagje. En ik kijk weer uit naar morgen.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Een kinderwens hebben is een verlangen dat diep van binnen kan branden. Maar wat als jouw wens zó groot is, dat je een grens overschrijdt? Anna (28) deelt haar verhaal over een beslissing die haar leven voorgoed veranderde – en waar ze nog steeds mee worstelt.
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Elke maandag vertelt een moeder over het moment in het moederschap waarop het even he-le-maal misging.
Als je de vieze was in de droger doet of tandpasta op je gezicht smeert, betekent dat niet dat je langzaam gek aan het worden bent. Het betekent dat je honderdduizend ballen tegelijk in de lucht houdt. Mag het dan alsjeblieft een keertje misgaan, ja?
We hoeven het jullie niet te vertellen, maar het leven met kinderen is duur. En het wordt alleen nog maar duurder, want de vaste lasten gaan ook in 2025 weer flink omhoog.
Een onbegrijpelijk fenomeen. Zo noemt presentator en ondernemer Kaj Gorgels het vaderschap. In Switched-On de podcast vertelt hij meer over hoe hij de eerste maanden met zijn zoon beleefde en wat zijn allergrootste missie is als kersverse vader.
