Beeld: Getty Images
Kim (36), coördinator, woont samen met Michiel (37), volgt sinds een jaar een ICSI-traject, tot nu toe zonder succes.
“Al drie jaar ben ik voor mijn gevoel een berg aan het bestijgen. Iedere keer begin ik weer vol goede moed aan de beklimming, spring van rots naar rots, maar net als ik bijna bij de top ben, kukel ik keihard naar beneden. Dan blijkt dat het weer niet gelukt is om zwanger te worden.
Op mijn dertigste gingen mijn vriend Michiel en ik op voor een kind. Toen ik na ruim een jaar nog steeds niet zwanger was, stapten we naar de huisarts. Na een aantal onderzoeken bleek Michiels zaad kwalitatief minder en werd ons geadviseerd het icsi-traject in te gaan. Bij ivf worden de eicellen en zaadcellen samengebracht op een schaaltje en gaat een zaadcel zelf de eicel binnen. Bij icsi wordt de zaadcel door een embryoloog in de eicel geïnjecteerd.
Al bij de eerste poging was het raak. We waren superhappy. Tijdens een weekendje weg met vriendinnen in Parijs vertelde ik enthousiast dat ik bijna zes weken zwanger was. Mijn vriendinnen wisten hoe ik verlangde naar een kind en leefden enorm mee.
“Ik voelde me verschrikkelijk en ook nog schuldig tegenover mijn vriendinnen”
Maar op onze laatste dag voelde ik ineens krampen. Toen ik naar het toilet ging, zag ik bloed. In paniek belde ik mijn vriend en het ziekenhuis en kocht een megapak maandverband. In de Thalys terug naar huis moest ik me om het uur verschonen. Ik voelde me verschrikkelijk en ook nog schuldig tegenover mijn vriendinnen; er lag nu zo’n sluier over ons fijne weekend. Toch gaf het me ook hoop voor een volgende icsi-behandeling – ik kón immers zwanger raken.
Eind mei 2022 kreeg ik de miskraam, in juli volgde de tweede punctie en terugplaatsing. Helaas werd ik al ongesteld voordat ik kon testen. In het ziekenhuis brachten ze ons slecht nieuws. De kans op een positieve volgende terugplaatsing was klein, zo zeiden ze. De kwaliteit van de embryo’s was te slecht. Dat was zo’n harde boodschap. Zo koud en kil, terwijl je het zelf al moeilijk genoeg hebt.
Op internet las ik goede berichten over fertiliteitsarts Valkenburg in België en gelukkig vergoedde mijn zorgverzekering ook hier de behandelingen. Dokter Valkenburg is kundig en heel betrokken, maar helaas is het opnieuw misgegaan. Vorige week bleken de twee embryo’s die beide tegelijk waren teruggeplaatst niet te zijn ingenesteld.
Deze negatieve test was zo’n schok. Twee weken lang had ik er alles aangedaan om de innesteling te bevorderen. Rust nemen door series te kijken en puzzels te maken. Ik nam geen yoghurt en sap meer uit de koelkast, dronk geen koffie of thee met cafeïne en at alleen nog warme dingen, omdat ik had gehoord dat warmte goed was. Ik sliep zelfs met sokken aan. Ik kan gewoon niet geloven dat het is mislukt. Het voelt soms zo oneerlijk als ik van die moeders al rokend zie schreeuwen tegen hun kinderen.
Lees ook – Ongewilde (secundaire) kinderloosheid: ‘Soms voel je je schuldig, ook al kun je er niks aan doen’ >
In het begin wilde ik ons vruchtbaarheidstraject amper delen. Ik wilde onze vrienden en familie er niet mee belasten en zag ook geen voordeel van lotgenoten-fora. Maar inmiddels heb ik echt veel steun aan mensen op Instagram en heb ik zelfs speciale ivf-planners gemaakt die ik zelf verkoop. Op die manier kun je alles goed in kaart brengen. Er komt immers zoveel op je af.
“Bij de laatste poging zei ik: dit was de laatste keer. Maar we hebben nog een poging tegoed”
Soms lijkt alsof het over iemand anders gaat als ik het vertel. Dit is zo’n nachtmerrie. Bij de laatste poging zei ik: dit was de laatste keer. Maar we hebben nog een poging tegoed en binnenkort volgt een gesprek met dokter Valkenburg. Je verlegt wat dat betreft steeds je grenzen. Ik had vooraf nooit gedacht dat ik hiervoor naar het buitenland zou gaan, maar je klampt je vast aan iedere strohalm.
Mijn vriend heeft gewaarschuwd dat het voor hem ook een keer goed is, hij wil niet jaren doorploeteren. Dat ben ik wel met hem eens, het zou fijn zijn weer wat luchtiger te kunnen leven. Maar zolang er nog medische hoop is, geef ik niet op. Ik kan gewoon niet accepteren dat dit het was, wil me geen leven zonder kinderen voorstellen.”
Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen:
*Goedkoper dan in de winkel
*Lees elke maand als eerst Kek Mama
*Gratis verzonden
Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Dat het ouderschap zwaar is, zal weinig moeders verbazen. Maar wist je dat meer dan 1 op de 4 moeders tijdens het voeden in slaap valt? Begrijpelijk? Absoluut. Maar ook risicovol, zeggen experts tegen Parents. Zo houd je volgens hen jezelf én je baby veilig.
