Monique Smit (28) heeft het makkelijkste kind van de wereld maar vreest voor de puberteit: “Mijn moeder zegt: wacht maar, je krijgt alles terug.”
Als Monique voor de tweede keer moeder wordt, wil ze langer verlof nemen dan ze zichzelf na Noah heeft gegund. “Vijf weken na de bevalling moest ik mijn baby al achterlaten om op te treden. Voor mijn zwangerschap was er al een theatertour gepland. Tot drie weken voor de bevalling stond ik op het podium. En snel daarna dus weer. Vijf weken – dat is echt te kort. Ik had nog geen ritme, moest wennen aan het idee dat ik moeder was. Terwijl mijn vriendinnen die ook net waren bevallen van hun kind genoten en met z’n allen wandelden, moest ik de deur al uit.”
Verdrietig werd ze daarvan, ze moest veel huilen. “Het was dubbel. Ik ben gek op baby’s, dat kleine vind ik oneindig vertederend. Vaak hing ik samen met Martijn bewonderend boven Noahs wiegje: ‘Fantastisch, dat hebben wij met z’n tweeën op de wereld gezet.’ Ik was stapelverliefd op Noah, ben ik nog steeds, maar het was ook een zware tijd. Borstvoeding was een drama, het deed pijn en ik was er hele dagen mee bezig. Ik kon geen kant op. Er viel een last van mijn schouders toen ik er na acht weken mee stopte. Ik had ook pijnlijke ontstekingen, maandenlang kon ik amper zitten. Ik was onzeker, Noah had buikkrampjes en huilde veel, ik sliep te weinig – ik was helemaal uit mijn doen. Die eerste negen maanden was ik niet altijd gezellig thuis.”
Ze heeft mazzel met Martijn, vindt ze. “Ik had af en toe van die buien. Hij heeft veel van mij geaccepteerd. En als Noah ’s nachts wakker wordt, roept hij al bij het eerste gilletje: ‘Ik ga wel hoor!’ Hij denkt ook: als Monique er nu weer uit moet, praat ze morgen niet meer tegen me. Hij is lief, echt een goedzak.” Monique had nog een vriend toen ze Martijn leerde kennen. Hij komt uit buurdorp Monnickendam, ze ontmoette hem toen ze met vriendinnen op Kreta was. “Hij had geen relatie, ik wel. Toch zat hij soms wat te sjansen.”
In de jaren erna kwamen ze elkaar weleens tegen. Dan hadden ze oogcontact en één keer keken ze elkaar in het voorbijgaan wel erg lang aan. Moniques relatie strandde na veel ellende – ze is door haar ex bedrogen – en ze kwam op Facebook een foto tegen van Martijn met zijn zoon van nu zeven. “Ik dacht: hè? Had hij dan wél een relatie toen we op Kreta waren? Dat was niet zo, het was toen al uit. Martijn hoorde pas anderhalve week voor de geboorte van zijn zoon dat hij vader zou worden. Heel heftig.” Ze vindt het mooi dat Martijn het tóch heeft geprobeerd, een gezin vormen met de moeder van zijn zoon. “Er zijn genoeg jongens die zeggen: zoek het maar uit. Hij is zelfs gestopt met zijn studie om te gaan werken voor zijn gezin.”
Omdat ze allebei het nodige hadden meegemaakt, hadden ze meteen een klik toen ze weer aan de praat raakten. “We hielpen elkaar met het verwerken.” Monique had zich voorgenomen voorlopig niet in een nieuwe relatie te stappen, Martijn had daar ook geen zin in. “Maar als het zo goed voelt, zeg je niet: ga maar twee jaar in de ijskast zitten.” Martijn is Moniques beste vriend. “We kunnen goed praten. Hij steunt mij en begrijpt me ook. Ik kan ergens dágen mee zitten als ik gedoe heb met mijn werk of met vrienden. Dan word ik boos op die ander of juist onzeker van mezelf. Ik denk in problemen, Martijn in oplossingen. En hij zit altijd vol ideeën. Zo wist ik niet welke kant ik op wilde met mijn nieuwe single en dacht Martijn meteen: leuk, je moet zo’n catchy, zomers nummer maken. Dat is precies wat het gaat worden.”
Binnen vier maanden woonden ze samen, een jaar later besloten ze voor een kind te gaan. Het was meteen raak. En hoewel Monique de eerste twintig weken wegens misselijkheidsellende overal plastic zakjes mee naartoe sleepte en zelfs een paar keer in het ziekenhuis terechtkwam, genoten ze enorm. “Voor Martijn was het bijzonder deze zwangerschap bewust mee te maken. Dat heeft hij allemaal gemist bij zijn zoon.” Martijns zoon woont grotendeels bij zijn moeder. Meer wil ze daar niet over kwijt. Martijns ex wil haar zoon liever buiten de publiciteit houden.
Monique is veel thuis, al werkt ze aan een nieuwe single en neemt ze later dit jaar een plaat op. “2 kleine kleutertjes deel 1 en 2 zijn een succes, maar ik word ook geboekt voor feesttenten en kermissen.” Voor haar werk is ze nu hooguit een paar uur per dag van huis, en dan past haar moeder, zus of een buurvrouw op. Dat verandert allemaal over een paar weken. Dan moet Monique voor een nieuw project drie tot vier dagen per week de deur uit, en daarnaast heeft ze nog haar optredens. “Ik zit in een lastig parket. Wat gaan we doen: brengen we Noah naar een gastouder of naar een kinderdagverblijf?” Een oppas aan huis ziet ze niet zitten. Prima als haar buurmeisje ’s avonds komt babysitten als Martijn en zij lekker uit eten gaan, maar hele dagen een buitenstaander tussen haar spullen… ze moet er niet aan denken. Het scheelt dat haar moeder straks één of twee middagen wil oppassen, maar verder zijn ze er nog niet uit.
Martijn kan geen papadag nemen. “Hij werkt sinds kort bij FC Volendam. Fulltime, en hij wil graag carrière maken. Ik zie hem geen dag inleveren. Dat hoeft niet en dat wil ik ook niet. Hij laat mij m’n ding doen, ik wil hem zijn dromen laten najagen. Dat maakt hem gelukkig.” Dus logisch dat zij op dit moment thuis het huishouden en de zorg regelt. “In het weekend zeg ik wel: ‘Leg jij hem nu even in bed?’ Of: ‘Verschoon jij even zijn luier?’ Al doet hij dat ook vaak genoeg uit zichzelf hoor. Doordeweeks luncht hij thuis, en dan legt hij Noah meestal in bed voor z’n middagslaapje.”
De rest van het interview lees je in Kek Mama 05-2017, nu in de winkel.
Lees hier alle BN’er interviews >
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Soms staat het gewoon in de sterren geschreven: bepaalde moeders hebben een hart van goud, maar dat maakt ze soms ook net iets té lief. Ze willen alles en iedereen tevreden houden, maar vergeten daarbij zichzelf.
Amelia (30) is getrouwd met Liam (36), moeder van Mees (6) en Lucy (4). Ze vertelt over haar leven met twee jonge kinderen en hoe ze alles (meestal) draaiende houdt. Deze keer vertelt ze hoe ze zich tijdens haar zwangerschap allergisch voelde voor haar man.
Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.
