Ionica checkt: Doorzettingsvermogen

Ionica Smeets

14 december, 2017 - 09:15

Leestijd: 3 minuten

Als ik vrijdagmiddag met een stapel werk naar huis fiets, vraag ik me af waarom ik het mezelf vaak zo moeilijk maak. Ik heb mijn studenten beloofd maandag hun opdrachten te bespreken, alleen was ik een beetje optimistisch over hoeveel tijd ik nodig zou hebben om alles na te kijken. Ik ben nog niet eens halverwege. Natuurlijk zou ik die maandag kunnen zeggen dat ik nog niet klaar ben, maar dat is mijn eer te na.

Dus kruip ik op zaterdag achter mijn bureau. Tex bouwt een Legostad en vraagt of ik kom helpen. Ik leg uit dat ik eerst iets af moet maken. En dat dat nog wel even kan duren. Uiteindelijk zit ik ook grote delen van de zondag gebogen over het nakijkwerk en kan ik pas aan het eind van die middag met Tex een politiebureau bouwen.
 

Doorzettingsvermogen

Deze column gaat niet over hoe je je als werkende moeder schuldig voelt als je te weinig tijd hebt voor je kinderen. Ik heb namelijk een heel fijne man die allerlei leuke dingen met de kinderen doet terwijl ik zit te zwoegen. En de meeste weekenden heb ik gelukkig tijd genoeg voor leuke dingen. Nee, het gaat over doorzettingsvermogen. Ik ben vrij goed in mijn tanden op elkaar zetten en iets een tweede of derde keer proberen als het niet lukt. Ik dacht altijd dat mijn strenggereformeerde basisschool dat bikkelen erin had gehamerd en ik vroeg me weleens af hoe ik mijn kinderen doorzettingsvermogen kon meegeven zonder ze naar zo’n afgrijselijk strenge school te sturen.
 

Voorbeeld

Deze week las ik een studie die me het antwoord gaf. Heel jonge kinderen leren al dat hard werken loont als ze een volwassene zien die zijn best blijft doen als iets niet lukt. In een experiment kregen sommige kinderen een volwassene te zien die moeiteloos een speeltje uit een doosje haalde en daarna soepel een haakje van een sleutelhanger losmaakte. Andere kinderen zagen dezelfde handelingen, maar dan met een volwassene wie het niet zo makkelijk afging. Hij bleef het op verschillende manieren proberen, in zichzelf dingen mompelend als: ‘Mmm… even kijken of dit dan werkt’, en na een halve minuut klooien lukte het hem toch.

Daarna kregen de kinderen een muziekdoosje. De onderzoeker liet zien hoe het doosje ging spelen als je op een knop drukte. Alleen werkte de knop niet meer toen de kinderen het doosje kregen. De kinderen die een volwassene hadden zien doorzetten, bleven proberen het muziekdoosje aan de praat te krijgen. Ze hadden geleerd dat volhouden loont.
 

Bijdrage

Nu hoop ik dat mijn weekend hard werken eraan bijdraagt dat Tex en Rifka het later vanzelfsprekend vinden dat doorzettingsvermogen loont. Al had ik dat idee blijkbaar ook aan hen kunnen meegeven door een minuutje met een sleutelhanger te klungelen. Maar ja, ik maak het mezelf nou eenmaal vaak moeilijk.
 

Als je ook iets gecheckt wilt hebben: mail ionicacheckt@kekmama.nl

Dit artikel staat in Kek Mama 12-2017.

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >