Ionica Smeets (37) is wiskundige en moeder van Tex (6) en Rifka (2). Elke maand checkt ze de zin en onzin van opvoedfabels en -feiten: hoef jij dat niet meer te doen.
Rifka is nogal klein. Op straat oogst ze vaak bewondering omdat ze al zo goed kan lopen. Mensen denken dat ze een jaar is. Rifka draagt kleding die bedoeld is voor kinderen van negen tot twaalf maanden. Nou ja, zelf ben ik ook niet zo groot.
Laatst vroeg een collega of Rifka altijd zo klein was. Toen ik vertelde dat ze bij haar geboorte inderdaad minder dan drie kilo woog, antwoordde zij dat haar kinderen juist reuzen waren. Bij de geboorte zaten ze al ruim boven de vier kilo. “Had je dan geen vreselijk zware bevalling?” stamelde ik. Waarop mijn collega lachte en zei dat dit misschien zo’n mythe is die ik eens uit kon zoeken. Bij haar was het in elk geval allemaal prima gegaan (voor zover je een bevalling ooit kunt omschrijven met het woord prima).
In Nederland weegt de gemiddelde baby bij de geboorte zo’n drieënhalve kilo. Pakweg 17 procent van de Hollandse baby’s zit boven de vier kilo. Macrosomie is de medische term voor een geboortegewicht dat te hoog is ten opzichte van het gemiddelde. Die term klinkt alsof hij een probleem beschrijft. Klopt het dat een zwaardere baby een zwaardere bevalling oplevert? Ik stuur mijn vraag naar mijn favoriete gynaecoloog: Bertho Nieboer. Hij mailt me een hele stapel wetenschappelijke artikelen over een bijzonder nare complicatie bij de bevalling: schouderdystocie. Hierbij komt de schouder van de baby vast te zitten achter het schaambeen van de moeder. Een levensbedreigende situatie voor zowel moeder als kind, waarbij snel moet worden ingegrepen.
Laat ik benadrukken dat deze complicatie gelukkig zeldzaam is. Bij een grote studie die bijna 250.000 bevallingen bestudeerde, kwam schouderdystocie zo’n 450 keer voor. Dat is minder dan 0,2 procent. Desondanks is elk geval er één te veel en het liefst zou je deze situatie willen voorkomen door voor deze moeders een keizersnede te plannen. Helaas blijkt de complicatie moeilijk te voorspellen. Zelfs tijdens een bevalling waarbij een kind vastzit met zijn schouder, is het soms niet onmiddellijk duidelijk wat er aan de hand is.
Het gewicht van de baby lijkt in elk geval een belangrijke rol te spelen. In die net genoemde studie hadden baby’s waarbij schouderdystocie optrad een gemiddeld gewicht van bijna vier kilo. De andere groep baby’s woog gemiddeld iets meer dan drie kilo. Dat scheelt nogal wat. Bij pakweg de helft van de gevallen van schouderdystocie woog de baby meer dan vier kilo. Alleen voorspelt een zware baby helemaal niets, want verreweg de meesten van hen komen probleemloos ter wereld. Kortom: bij zware bevallingen zijn het vaak zware baby’s. Maar gelukkig zijn het bij zware baby’s niet automatisch zware bevallingen.
Als je ook iets gecheckt wilt hebben: mail ionicacheckt@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 06-2017
Dionne heeft een heel lieve schoonmoeder. Goed, ze is wat aanwezig en ze trekt het liefst haar eigen plan, ook als je je grenzen aan hebt gegeven, maar hey, de kinderen zijn dol op haar en het kan echt slechter.
Een koosnaam voor je partner, je herkent het vast. Zo’n bijnaam die je alleen tussen jullie tweeën gebruikt en uitspreekt als je denkt dat niemand luistert. Totdat je kind het oppikt en enthousiast deelt met de buitenwereld. Daria (32) maakte het mee. Het schaamrood staat nog steeds op haar kaken.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (8 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: ingesleten rolpatronen
Iedere ouder maakt weleens een fout, maar sommige momenten blijven je voor altijd achtervolgen. Wat begon als een onschuldige speelsessie in het park, veranderde voor Sandra in een schuldgevoel dat ze al 14 jaar met zich meedraagt.
Een Instagram-video waarin artsen vertellen wat ze hun eigen kids nooit zullen laten doen, ging viral. Van slaapfeestjes tot sekseducatie: het levert verrassende inzichten op.
We kennen het allemaal: boodschappen doen en telkens weer schrikken bij de kassa. Maar bij Vianna thuis is het elke week een financiële horrorfilm. Haar man en zoon hebben namelijk geen grenzen als het gaat om geld uitgeven aan proteïne snacks.
