Kek Mama-columnist Ionica Smeets checkt elke maand opvoedfabels en -feiten. Zodat jij dat niet meer hoeft te doen. Deze maand: praten over racisme.
Deze zomer werd rapper Typhoon aangehouden. De politie vond het maar verdacht, zo’n zwarte jongeman in een dure auto. Een paar agenten gaven daarna toe dat ze mensen beoordelen op hun huidskleur. Terwijl ik dit zit te schrijven wordt de zwarte actrice Leslie Jones op internet massaal uitgescholden voor aap. Er is nog veel racisme. Hoe praat je daarover met je kinderen? En zijn kinderen blind als het om huidskleur gaat? Om met dat laatste te beginnen: jonge kinderen zien heel goed het verschil tussen zwart en wit. Bij een studie kregen kleuters een stapeltje foto’s van mensen en de opdracht ze in twee stapels te verdelen.
Ze mochten zelf weten hoe. 68% van de kinderen sorteerde de foto’s op kleur. Zwarte mensen op de ene stapel, witte op de andere. Kinderen zijn dus niet kleurenblind op dit gebied, ze hebben zelfs al een gevoel bij de verschillende huidskleuren. Klassiek is het poppenexperiment waarbij zwarte schoolkinderen een zwarte en een witte pop kregen. Met welke pop wilden ze het liefste spelen? De meerderheid koos de witte pop. Welke pop was stout? Dat was de zwarte. Welke pop was de mooiste? Dat was de witte.
Zorgt contact met kinderen van andere afkomst voor meer wederzijds begrip? Ik dacht altijd dat gemengde scholen hielpen bij de integratie. En ik was niet de enige. Asha ten Broeke schrijft in het voorwoord van het boek Ouders opgelet! dat ze verwachtte dat haar kinderen die speelden ‘met kindjes van allerlei etnisch pluimage’ vanzelf zouden leren dat huidskleur niet belangrijk is. Helaas laat hetzelfde boek met een hele reeks voorbeelden zien dat dit niet zo werkt. Op gemengde scholen trekken kinderen juist nog vaker op met vriendjes van dezelfde afkomst. Herkenbaar: want Tex zit dan wel in de klas met Rojhat en Achraf, hij speelt meestal met Pepijn en Kevin.
Misschien moet ik er hier thuis toch eens over praten. Onderzoeken laten zien dat witte ouders bijna nooit met hun kinderen over rassen en racisme praten, terwijl de meeste zwarte ouders dat wel doen. Witte ouders zeggen vooral algemene dingen als: ‘Iedereen is gelijk.’ Dat blijkt te abstract voor kinderen. Onderzoekers vroegen witte kinderen die met dit idee waren opgevoed: “Vinden je ouders zwarte mensen aardig?” Daarop zei 14% van de kinderen onmiddellijk “Nee” en 38% wist het niet. Terwijl die ouders absoluut geen racisten wilden zijn. Als je het nooit over huidskleur hebt, trekken kinderen misschien rare conclusies. Ik ga dus maar eens oefenen om hier met Tex over te praten. We beginnen vanavond bij een clip van Typhoon.
Ionica Smeets (36) is wiskundige en hoogleraar wetenschapscommunicatie. Ze woont samen met Han en is moeder van Tex (5) en Rifka (1,5).
Dionne heeft een heel lieve schoonmoeder. Goed, ze is wat aanwezig en ze trekt het liefst haar eigen plan, ook als je je grenzen aan hebt gegeven, maar hey, de kinderen zijn dol op haar en het kan echt slechter.
Een koosnaam voor je partner, je herkent het vast. Zo’n bijnaam die je alleen tussen jullie tweeën gebruikt en uitspreekt als je denkt dat niemand luistert. Totdat je kind het oppikt en enthousiast deelt met de buitenwereld. Daria (32) maakte het mee. Het schaamrood staat nog steeds op haar kaken.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (8 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: ingesleten rolpatronen
Iedere ouder maakt weleens een fout, maar sommige momenten blijven je voor altijd achtervolgen. Wat begon als een onschuldige speelsessie in het park, veranderde voor Sandra in een schuldgevoel dat ze al 14 jaar met zich meedraagt.
Een Instagram-video waarin artsen vertellen wat ze hun eigen kids nooit zullen laten doen, ging viral. Van slaapfeestjes tot sekseducatie: het levert verrassende inzichten op.
We kennen het allemaal: boodschappen doen en telkens weer schrikken bij de kassa. Maar bij Vianna thuis is het elke week een financiële horrorfilm. Haar man en zoon hebben namelijk geen grenzen als het gaat om geld uitgeven aan proteïne snacks.
