Kek Mama-columnist Jan Heemskerk is vader van drie prachtzoons bij twee vrouwen. Hij spaart ons niet, en zichzelf nog minder. Deze maand legt hij nog één keer uit: opgroeien heeft zo z'n voor- en nadelen.
Ik had niet zoveel met de babytijd. Baby’s zijn zo verdomde fragiel en voor een zenuwlijer als ik is dat een bron van voortdurende zorg. Zijn ze stil, vraag ik me af waarom ze geen geluid maken, huilen ze, ben ik bezorgd dat er iets engs aan de hand is. Zijn ze warm, ben ik bang dat ze overkoken, voelen ze koel, doe ik ze vlug een duffeltje aan.
Het wordt een stuk beter, vind ik, als kinderen kunnen praten, al is het maar een beetje, zodat ze in ieder geval de basisemoties ‘pijn’, ‘honger’, ‘dorst’ of ‘moe’ kunnen verwoorden. En natuurlijk foutloos ‘papa lief’ kunnen zeggen. Bijkomend voordeel van de net-kunnen-praten-fase is dat ze dan ook nog niet bijzonder mobiel zijn en niet plotseling de straat ophollen, de trap aflazeren dan wel beginnen te grabbelen naar gloeiendhete koekenpannen. Dat heb je dan wel weer met kleuters, die beweeglijkheid, maar daar staat tegenover dat die al een beetje vatbaar zijn voor eenvoudige opdrachten zoals: “Papa is vijf minuten naar de bakker, beweeg je niet en als je gehoorzaam bent, krijg je straks een krentenbol.” Er is toch zeker een kans van één op vier, zou ik zeggen, dat je kleuter rustig blijft zitten spelen en niet, zoals mijn Pieter, op blote voeten via een alternatieve route naar de bakker kuiert, zodat ik hem misloop en hij even later – vredig kauwend op een krentenbol – door het meisje van de bakker wordt thuisgebracht, waar ik al in dolle paniek op zoek ben naar het verloren kind. Kleuters: best leuk, maar fundamenteel onbetrouwbaar.
Naarmate ze richting de tien gaan, naderen de meeste kinderen de volmaakte balans tussen dingen kunnen, gehoorzaam luisteren naar opdrachten en héél veel houden van hun ouders. Kinderen van een jaar of acht, negen, vinden alles leuk om te doen, lachen om ieder grapje dat je maakt, en willen nog volop worden geknuffeld. Toptijd. Uitgebreid van genieten en nooit meer vergeten.
Want daarna, vrees ik, gaat het bergafwaarts: de kinderen stromen vol met hormonen, krijgen een snor of borsten, zijn het nergens mee eens of willen de hele tijd worstelen om te laten zien hoe sterk ze zijn. Ze schreeuwen en gillen, nemen gasten met brommers mee naar huis, slopen werkelijk alles wat wel of eigenlijk niet kapot kan, inclusief diverse botten in hun eigen lichaam. Daarna vertrekken ze uit huis, wat meestal voor beide partijen een hele opluchting is.
En dus stellen we vast dat kinderen tussen de vijf en de tien het leukst zijn, maar dat je wonderlijk genoeg op alle leeftijden even veel van je kinderen houdt. Niet voor het eerst bedenk ik hoe schitterend de natuur dat allemaal toch heeft geregeld.
Dit artikel staat in Kek Mama 07-2017
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Soms gebeuren dingen zo snel dat je niet weet wat je overkomt, en heb je achteraf spijt dat je het niet anders aangepakt hebt. Zo ook Gwen, die met haar zoon een nare aanvaring had met de jeugdarts.
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Ouders door het hele land zitten met een onverwacht probleem: de vrolijke Smiles-stickers van Jumbo, bedoeld om herplakbaar te zijn, zitten muurvast op de ramen. Waar kinderen enthousiast aan het plakken sloegen, zitten ouders nu gefrustreerd te schrobben. Jumbo reageert.
