Kek Mama-columnist en vader Jan Heemskerk spaart ons niet, en zichzelf nog minder. Hij legt het ons nog één keer uit. Deze maand: het gezinshoofd.
Zodra mijn vader thuiskwam van zijn werk nam hij plaats in zijn eigen stoel en las de krant. Vervolgens gingen wij aan tafel, aten een eenvoudige doch voedzame maaltijd, en daarna ging vader weer zitten, in zijn stoel, en deed een tukje. Wij kinderen waren dan doodstil, anders zwaaide er wat. Na het tukje mocht de televisie aan en keken wij naar het journaal. Mijn moeder liep af en aan met koffie en vader kwam enkel uit zijn stoel als het tijd was naar bed te gaan. Vroeger had men respect voor vader.
Dit in de wetenschap dat er zonder vader geen brood op tafel kwam en vader dus elke dag naar kantoor moest om zich daar voor een schijtloontje de les te laten lezen door een omhooggevallen onbenul, met geen enkel zicht op verbetering, laat staan vaders droom: een kreeftenrestaurant op Jamaica. Het zat vroeger zo: vader had het zwaar en we mochten de handjes in elkaar knijpen dat hij zijn beste jaren offerde aan een vrouw met een gat in haar hand en drie kinderen die niet wilden deugen. En dus verdiende vader respect. En een eigen stoel. Moet je nou eens om komen, respect voor vader. Als je al niet het slachtoffer wordt van huiselijk geweld door je crystal methverslaafde kinderen of onophoudelijk wordt gekleineerd door je ‘sterke vrouw’, word je wel verdreven van je favoriete hoekje op de bank omdat iedereen daar The Voice of Holland zit te kijken én mee te zingen. Waar is het misgegaan? Sinds wanneer heeft vader niet meer een eigen stoel? Wat is er gebeurd met het gezinshoofd van weleer, dat er door het complete gezin over hem wordt heengelopen?
Persoonlijk houd ik het erop dat het te maken heeft met de malle kinderverering die zich meester heeft gemaakt van onze maatschappij. Van onze kinderen mogen we niets vragen, we mogen ze geen strobreed in de weg leggen, laat staan kritiek geven. Is dat nou wel verstandig, die kritiek- en rimpelloze opvoeding? Is het niet beter te kinderen te leren dat privileges komen met prestaties? Dat je die iPhone pas krijgt als je hem verdient? Dat de persoon* die ervoor zorgt dat je niet alleen goed, gezond en elke dag te vreten krijgt, maar ook van mooie spulletjes wordt voorzien, véél hoger staat in de voedselketen en met respect behoort te worden behandeld? Dat je als kind eigenlijk elke keer een diepe buiging zou moeten maken als je vader voorbijkomt op weg naar zijn luie stoel? Voor je als de sodemieter een koud biertje voor hem haalt?
* Waar ‘vader’ staat, kan ook ‘moeder met een fulltimebaan’ worden gelezen.
Jan Heemskerk (53) is radiopresentator en tv-maker, theaterkneus en boekenschrijver, maar eerst en vooral vader van drie prachtzoons bij twee vrouwen. Je mag hem natuurlijk altijd mailen: jan@kekmama.nl
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Dat het ouderschap uitdagend is, hoeven we je niet te vertellen. Er is geen handboek en er is geen one size fits all. Logisch dus dat je soms met vragen en dilemma’s zit. Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week: Sacha (33) vraagt zich af hoe ze om moet […]
Joshua Nolet, de zanger van Chef’Special, is vorige maand opnieuw vader geworden van dochter Jones. Maar bij een pasgeboren baby horen niet alleen roze wolken, maar ook – jawel – slapeloze nachten. En dat ervaart Joshua nu volop.
Marthe kwam erachter dat haar ex een affaire had, vlak voor kerst. Vlak voor de eerste kerst met hun baby, zelfs. Ze kan het eigenlijk nog steeds niet helemaal geloven.
Het leuke aan de feestdagen is dat de hele familie bij elkaar komt. Het lastige aan de feestdagen is óók dat de hele familie bij elkaar komt. Geen zin in ruzie of gedoe wegens botsende karaktertjes? Neem dan deze handleiding ter harte.
