Kek Mama columnist en vader Jan Heemskerk spaart ons niet, en zichzelf nog minder. Hij legt het ons nog één keer uit. Deze maand: holle ogen.
Onze Willem heeft een iPhone 5, een Playstation 3 en een Xbox-One. Een laptop en een tablet. Een GoPro-camera. En een mengpaneel. Een hippe koptelefoon. Plus een joekel van een beeldscherm. Dat is best veel.
Willem, mocht je het je afvragen, is elf jaar. En nee: wij snappen ook niet precies hoe het zo is gekomen, met al die spullen. Die telefoon, dat weten we nog, kwam in huis omdat hij alleen naar school fietste en we graag willen dat hij ons in geval van nood kan bereiken. Die Playstation was eerst van mij, zijn vader, maar die kan geen drie meter virtueel rondlopen zonder in zijn eigen laserzwaard te vallen en heeft hem dus doorgegeven aan zijn moeder. Die doet twee keer per jaar een Karaoke-avond, en dan heb je het qua Playstation ook wel weer gehad. En zo werd Willem dus de virtuele eigenaar van een spelcomputer. Nou, oké, we weten dus eigenlijk wel waar al die spullen vandaan komen.
Maar daar gaat het niet om: waar ik het over wil hebben, is de trend dat kinderen steeds jonger steeds meer tijd achter een beeldscherm zitten. En hoe gevaarlijk iedereen dat toch wel niet vindt voor de ontwikkeling van de tere kinderziel en de dreiging van morbide obesitas. Wat mij aan die hele discussie zo verbaast: het lijkt wel of iedereen de mening is toegedaan dat je er niets aan kunt doen als je kind met holle ogen op de bank zombie-nazi’s afknalt. Dat je niet mag optreden als je kleine schermverslaafde oneindig aan de virtuele lippen hangt van YouTube-sukkel Enzo Knol en zijn demente vriendjes. Dat je zo’n snuiter niet bij kop en kont kan pakken en hem de deur uit kan schoppen, desnoods in de stromende regen, om een potje te gaan voetballen, trampolinespringen of boomklimmen.
Het lijkt wel of we met z’n allen lijdzaam moeten zitten mokken terwijl de vingers van onze kinderen langzaam vergroeien met hun smartphone. Maar dat is onzin. Die kinderen spelen alleen maar zo veel op die apparaten omdat wij dat toestaan. Omdat wij gemakzuchtig zijn en het ook wel lekker rustig vinden (“Schatje, zet even je koptelefoon op als je voetgangers doodrijdt”). Stel gewoon grenzen (“Over een half uur gaan we huiswerk maken/op de fiets naar de Appie/zwemmen/een gat graven”) of doe gezellig mee. Schiet ook een zombie dood. Speel ook een virtueel EK voetbal. Maak een leuk filmpje voor jullie YouTube-kanaal en mix er met het mengpaneel een mooi muziekje onder (Firestarter!). Zo maak je van een duffe, dooie bezigheid iets leuks en creatiefs voor samen. En snap je misschien gelijk wat beter wat je kind zo leuk aan die spullen vindt. Ouderwetse muts.
Jan Heemskerk (53) is radiopresentator en tv-maker, theaterkneus en boekenschrijver, maar eerst en vooral vader van drie prachtzoons bij twee vrouwen. Je mag hem natuurlijk altijd mailen: jan@kekmama.nl
Lees hier meer columns van Jan.
Oppaskosten besparen door grootouders in te schakelen, dat doen toch zo veel mensen? Klinkt ideaal, vond ook Anne-Marije. Ze had van tevoren niet kunnen bedenken dat het zo’n wig tussen haar en haar schoonouders zou drijven.
Een nieuw jaar, een nieuw bedrag voor de kinderbijslag. Dat is fijn om te weten, want elke euro helpt als je kinderen sneller groeien dan je portemonnee kan bijhouden. Dit zijn de bedragen voor 2025.
Of je kind nu een echte fijnproever of een kieskeurige eter is, het menu van je kleintje kan een enorme zoektocht zijn. Wat eet een dreumes op een dag? En hoeveel eet een peuter nou écht? Wij geven je een realistisch kijkje in de keuken van andere ouders. Deze week het menu van Ties.Vajèn is […]
Het kiezen van een babynaam kan een behoorlijke uitdaging zijn, vooral omdat iedereen er een mening over heeft. Maar wat als die mening van een kenner komt? Op TikTok deelt expert Colleen Slagan wat volgens haar de grootste no go’s zijn.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week vraagt Josje (28) zich af of ze de vriendschap met haar beste vriendin moet opgeven.
De geboorte van je kind missen: het klinkt als een nachtmerrie die geen enkele vader ooit wil meemaken. Toch overkwam het deze drie mannen. “We zijn inmiddels zes jaar verder, maar ik ben nog steeds niet vergeven.”
