Beeld: Unsplash
Een stoorzender tijdens het schoolreisje, vervelende pestkoppen of een juf die zonder lesmethode te werk gaat. Deze moeders hebben minder goede ervaringen met het hele ‘schoolgedoe’.
Fatma (34), moeder van Roísa (5).
“Het eerste schoolreisje van Roísa was een hit. Het was haar eerste keer in een pretpark en als hulpmoeder bracht ik de hele dag door in reuzenraden, familieachtbanen en zweefmolens. Er was alleen één stoorzender: het veeleisende, luidruchtige meisje uit haar klas. Bij alles wat haar niet zinde, wierp ze zich gillend op de grond. Niets nieuws, in de klas deed ze niet anders, maar nu ze onder mijn supervisie viel, was het behoorlijk irritant. Haar gedrag legde een schaduw over de dag waar de andere kinderen zo van genoten. Wat ik ook probeerde – belonen, beloftes, extra aandacht – niets hielp. Toen mijn hele groepje in de draaimolen wilde en zij opnieuw een scène trapte, ging ik op ooghoogte zitten en gilde nog harder tegen haar terug. Stomverbaasd hield ze haar mond en begon keihard te lachen. De rest van de dag was een feestje.”
“Het werd nogal vermoeiend – zacht uitgedrukt – hoe de pestkop uit groep zes mijn jongste zoon al treiterde sinds groep één. Niet alleen met woorden; Bastiaan belandde een aantal keren met zijn hoofd op de betonnen tegels omdat de pestkop ‘toevallig’ langsliep. Zijn schriften: verscheurd in de klas, omdat mijn zoon hoge cijfers haalde en de pestkop niet meekwam. Ik sprak de leerkracht aan, die machteloos stond. Belde aan bij de ouders, die erom moesten lachen. Schopte het zelfs tot het kantoor van de schooldirecteur, maar die worstelde zelf met de onwelwillendheid van de ouders. Niets hielp.
“De pestkop wilde net het schoolplein afstormen nadat hij mijn zoon een dreun had verkocht”
Toen ik Bastiaan op een dag uit school haalde – mijn grote, zwarte herder aan de lijn – wilde de pestkop net het schoolplein afstormen nadat hij mijn zoon voor mijn neus een dreun had verkocht. Ik blokkeerde het hek van het plein met mijn herder. ‘Bijt-ie?’ stamelde de pestkop. ‘Alleen kinderen die hij niet mag’, zei ik met mijn liefste gezicht. ‘O,’ voegde ik toe, ‘ik heb hem niet altijd in de hand.’ Mijn trouwe lobbes, overigens een teef en zich van geen kwaad bewust, wierp de pestkop uit enthousiasme een blaf na. Bastiaan heeft nooit meer last van hem gehad.”
Lees ook – ‘Mijn zoon is een pestkop’ >
“Natuurlijk is het een luxe dat mijn kinderen lekker meekomen op school. Maar omdat David zich toch wel erg verveelde, stemde school na twee jaar zeuren eindelijk toe toen ik vroeg of-ie niet een beetje verrijkingsstof kon krijgen. Binnen een mum van tijd kreeg hij Spaanse les, vertelde zoon glunderend. ‘Wat fijn,’ zei ik, ‘en heb je daar dan speciale boeken voor?’ Welnee, vertelde hij, de juf verzon gewoon zinnetjes, en keek die na met behulp van Google Translate. Nadat ik vijf van die ‘toetsen’ doorlas en de juf betrapte op meer fouten dan mijn zoon, heb ik zelf een lesmethode besteld en op haar bureau gekwakt – mét antwoordenboek, uiteraard.”
“Dat de basisschool van mijn kinderen het predicaat ‘zwak’ kreeg, zou weleens te maken kunnen hebben met mijn melding aan de Onderwijsinspectie, na het structureel negeren van pestgedrag door school, het aannemen van leerkrachten die ieder kind met ADHD bestempelden en ondermaatse toetsresultaten. Mijn kinderen gaan inmiddels elders naar groep 5 en 7.” Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
