Beeld: Getty
Kek Mama’s Mariëtte had het zo mooi bedacht: ze ging met zoon Casper (1,5) en dochter Nora (4 maanden) naar de supermarkt. Lopend. Nora in de draagzak, Casper aan de hand mee. Het was mooi weer en ach, die kinderwagen kon wel thuisblijven. Het liep uiteindelijk anders: na een strijd met zoon Casper werd ze thuisgebracht door een wildvreemde moeder. In een open brief wil Mariëtte haar bedanken.
In de brief schrijft Mariëtte dat Casper de kinderwinkelwagentjes in het vizier kreeg en er meteen een toe-eigende. “Nog voor we de groente- en fruitafdeling voorbij waren mocht ik uiteraard al niet meer aan het handvat-voor-ouders komen, waar ik stiekem een beetje om moest lachen, want ja, hij is zo lekker eigengereid, dat mannetje van mij. Omdat ik de laatste tijd wel een paar dingen heb geleerd over peuters, begon ik ruim voor de kassa al met wat geestelijke voorbereiding op het feit dat we het wagentje niet tot ons eigendom konden gaan rekenen. Knikkend liep Casper achter me aan.”
Bij de uitgang ging het toch mis. “Krijsend stortte mijn peuter zich ter aarde op de deurmat. Met enige kracht peuterde ik zijn handjes los van het wagentje. Trappend en schreeuwend lag hij even later op de stoel voor de winkel. Ik vorderde een paar meter, maar met een baby in een draagzak klem je niet even een schoppend kind onder je arm. What was I thinking toen ik zonder wagen op pad ging?!”
De terugreis – tien minuten lopen – leek een onmogelijke onderneming te worden. Wat Mariëtte ook probeerde (‘Koekje?’ ‘Bumba?’ ‘Kijk, hijskraan!’), zoon Casper wilde alleen nog maar het winkelwagentje. En daar was ineens die onbekende, maar aardige moeder die Mariëtte te hulp schoot. “Ik weet niet eens hoe je heet, maar je redde gewoon even mijn dag. Je vroeg of je kon helpen en raapte mijn peuter van de grond. (…) En toen niks leek te werken, bood je aan om ons thuis te brengen. (…) Je zei dat het echt geen enkel probleem was, je moest toch die kant op (op dit punt realiseerde ik me pas echt hoe geweldig je was, want ik had nog niet gezegd waar ik woonde) en hé, je had zelf een kind van drie met een eigen mening. En je vond dat we elkaar soms gewoon moesten helpen.”
Mariëtte pleit nu voor meer saamhorigheid. “Die helpende hand maakt het verschil. Ik biecht op dat ik, zeker voordat ik een kind had, bij het zien van een worstelende moeder weleens heb gedacht: nou, je redt het wel, hè? Met elkaar bekritiseren schieten we niks op. Zeker niet als je een strijd zit uit te vechten met een peuter op een parkeerplaats. De volgende keer als ik een medemoeder zie strugglen, rijd ik ook de auto voor.”
Lees de hele brief op Me-to-We.nl.
PS. Ben jij of ken jij de vrouw die Mariëtte te hulp schoot? Mail dan naar kekmama.nl@sanoma.com. We willen je een abonnement op Kek Mama aanbieden!
Een nieuw jaar, een nieuw bedrag voor de kinderbijslag. Dat is fijn om te weten, want elke euro helpt als je kinderen sneller groeien dan je portemonnee kan bijhouden. Dit zijn de bedragen voor 2025.
Of je kind nu een echte fijnproever of een kieskeurige eter is, het menu van je kleintje kan een enorme zoektocht zijn. Wat eet een dreumes op een dag? En hoeveel eet een peuter nou écht? Wij geven je een realistisch kijkje in de keuken van andere ouders. Deze week het menu van Ties.Vajèn is […]
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (7 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: hoe een zieke peuter zorgt voor het terugschieten in vaste rolpatronen.
Oppaskosten besparen door grootouders in te schakelen, dat doen toch zo veel mensen? Klinkt ideaal, vond ook Anne-Marije. Ze had van tevoren niet kunnen bedenken dat het zo’n wig tussen haar en haar schoonouders zou drijven.
De geboorte van je kind missen: het klinkt als een nachtmerrie die geen enkele vader ooit wil meemaken. Toch overkwam het deze drie mannen. “We zijn inmiddels zes jaar verder, maar ik ben nog steeds niet vergeven.”
Ruzie met je partner, het overkomt de beste. Of het nu gaat om een niet-opgeruimde sok, een ruzie om een vuilniszak of de thermostaat die op de verkeerde stand staat, kleine irritaties kunnen zomaar escaleren. Dat weet Valerie (26) als geen ander.
