Bron: Getty
Doodmoe en met lekkende borsten een groot gezelschap ontvangen: niet iedereen zit erop te wachten na de bevalling. Laat staan van die kraamvisite die zich met geen mogelijkheid laat wegkijken.
Janet (37), moeder van Vish (15):
“Om elf uur ’s ochtends kwam ik thuis uit het ziekenhuis. Een halfuur later arriveerde de visite à twintig man, die om vijf uur de volgende ochtend pas weggingen. Dat is binnen mijn hindoestaanse gemeenschap redelijk normaal. Best gezellig, maar ik vond het pittig, want ik was doodmoe.
Ik heb nog steeds een kinderwens, maar mocht ik ooit weer bevallen, dan wordt het een kraamhotel. Al die drukte rondom een geboorte is eigenlijk meer iets van de vorige generatie.”
Ingeborg (31), moeder van Pippa (8) en Lot (3):
“Acht jaar geleden woonden we nog in een flat. De overbuurman kwam ons samen met zijn vrouw feliciteren met de geboorte van Pippa. Op zich een aardig stel, maar hij had een luide stem en ik zag mijn baby bijna ineenkrimpen als hij bulderde. Bovendien gingen ze nooit meer weg.
Toen Pippa honger had, gaf ik aan dat ik haar moest voeden. Ze maakten geen aanstalten te vertrekken, dus trok ik me terug in onze slaapkamer. Terwijl ik de baby de borst gaf, kirde ik zachtjes tegen haar: ‘Wat een vervelende stem heeft die meneer, hè? Mama hoopt dat ze snel weggaan, hoor schat.’ Twee tellen later deed mijn man met een rood hoofd de deur open, sissend: ‘Ing, de babyfoon staat aan!’”
Laetitia (25), moeder van Fleur (2):
“We waren de eersten in onze vriendenkring die kinderen kregen. Mark, een vriend van mijn man, kwam in het weekend vaak aanwaaien en bleef dan ook eten en slapen. Nu ik net was bevallen, leek me dat geen goed idee. Mark blijkbaar wel.
Hij kwam zaterdag om drie uur en zat er om zeven uur nog. Mijn borsten stonden op ontploffen, de melk lekte door mijn shirt. Uiteindelijk vroeg ik vals of hij zich niet moest haasten voor de bus van half acht. Gelukkig hielp dat.”
Socha (37), moeder van Liz (7) en Eli (2):
“Een moeder van school presteerde het om op kraamvisite te komen met een ziek kind; haar zoontje zat te hoesten en te snotteren. Corona of de griep? Ik vond het sowieso allebei niet tof. Ik heb ze op afstand naar Eli laten kijken en toen weggestuurd.”
Dit artikel staat in Kek Mama 06-2022.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
We doen allemaal ons best, maar eerlijk is eerlijk: sommige moeders zijn nét een tikkie… intenser. Je weet wel, de moeders die bij elke nies al googelen of het kinkhoest is. De moeders die hun kind een helm willen opzetten om naar de speeltuin te gaan. Grote kans dat als je overbezorgd bent, je sterrenbeeld […]
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
Hij kwam er niet via de geijkte paden, maar via een affaire. Maar dat maakt het zoontje van Sarah er zeker niet minder gewenst om.
