Mijn dochter van negentien maanden wordt vreselijk driftig als ze haar zin niet krijgt. Ze schreeuwt, huilt, trapt en slaat van zich af. Troosten, geruststellen, tot de orde roepen of negeren: geen methode helpt. Wat nu?
Lees verder onder de advertentie
Els en Do: Uw dochter ontwikkelt zich helemaal volgens de boekjes. Beruchte slogans als ‘Ik ben twee en ik zeg nee’ en ‘Ik ben drie en doe het nog nie’, zijn niet voor niets verzonnen. Vanaf achttien maanden gaan kinderen begrijpen dat ze andere wezens zijn dan hun ouders en proberen ze controle over hun leven te krijgen. Het frustrerende is dat ze daarvoor nog een jaar of zestien te jong zijn.
Volgens moderne opvoedkundigen moeten ouders met arendsogen naar hun kinderen kijken. Komt er een driftbui op? Leid het af. Geef het kind bovendien het gevoel dat het keuzes heeft: wil je met de blokken spelen of met de poppen? Bovenaan de lijst staat: wees duidelijk en consequent en geef aan waar de grenzen liggen.
Lees verder onder de advertentie
Mevrouw Huppers, Do’s stokoude buurvrouw die negen kinderen opvoedde, voerde dat laatste principe indertijd wel heel ver door. Zoals in haar tijd gebruikelijk was. Zij keek helemaal niet met arendsogen naar haar peuters; ze keek gewoon niet. Ook vraagt ze zich af waarom u zo veel methodes gebruikt: van negeren tot troosten tot streng tot de orde roepen. Als u zich niet bij één methode houdt, krijgt uw dochtertje het idee dat u zomaar wat doet.
Mevrouw Huppers zou het bij één aanpak houden: uw dochter met een ferme zwaai de kamer uitzetten zodat ze even kan uitrazen. Bij mooi weer kan ze naar de tuin of het balkon, bij slecht weer naar de gang of haar kamertje. Volgens de oude dame is dit een effectieve methode en heeft haar negental er geen trauma’s aan overgehouden.
Lees verder onder de advertentie
PS: Do’s grootmoeder zette haar kinderen zelfs bij slecht weer in de tuin. In 1934 werd dat beschouwd als gezond. Er bestaat een foto waarop Do’s moeder in de box in de sneeuw staat. Fier rechtop kijkt ze woedend in de lens. Ze draagt wel wantjes.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.