Beeld: Shutterstock
De juf vertelde me vandaag dat mijn dochter van tien nogal een pestkop is. Ik schrok daarvan, mijn man moest lachen toen ik het hem vertelde. Hij zei: “Beter een pestkop dan gepest worden, ik pestte vroeger ook weleens.” Wat vinden jullie?
Els en Do: Tijd voor een goed gesprek met uw man. Het is belangrijk dat hij het probleem serieus neemt. Want een probleem is het, en niet alleen voor slachtoffers. Pesters kunnen zich meestal niet goed inleven in anderen, voelen zich minder verantwoordelijk voor hun daden en reageren vaak boos als iets ze niet zint. Dat zijn eigenschappen waar uw dochter later tegenaan kan lopen. Pesten kan ook voortkomen uit een gebrek aan eigenwaarde. Een kind dat pest komt hoger in de pikorde van de klas te staan en voelt zich daardoor zelfverzekerder.
Vraag uw man of hij zich hierin herkent. Als ervaringsdeskundige is hij degene die uw dochter de komende tijd het beste kan begeleiden. En als opvoeder heeft hij een verantwoordelijkheid. Beseft hij hoe vervelend zijn gedrag van destijds was? Dat er geen enkele reden is er lacherig over te doen? En dat het goed zou zijn als uw dochter haar excuses aanbiedt aan haar slachtoffertjes?
Lees ook
‘Mijn zoon is een pestkop’ >
Dank de juf dus dat ze u heeft ingelicht, zo kunt u in een vroeg stadium ingrijpen. Vraag haar een voorbeeld te geven. Vervolgens kunt u met uw dochter analyseren wat er gebeurde. En hoe ze het anders had kunnen oplossen. Maak duidelijk dat u het kind zelf niet afkeurt, alleen haar gedrag. Vertel hoe naar het is voor haar slachtoffer om gepest te worden. En hoe belangrijk het is dat ze haar excuses aanbiedt. U kunt intussen een beloning bedenken voor uw dochter. Als ze stopt met pesten krijgt ze elke week een sticker. Bij vier stickers mag ze een cadeautje uitkiezen of gaan jullie iets leuks doen. Houd dit vol tot het probleem uit de wereld is.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 35, 23 en 21) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 01-2020.
Meer opvoedadvies? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
