Mijn zoon (11) mag van mij niet langer dan een uur per dag gamen, maar bij de buurjongen is er geen limiet. Mijn buurvrouw denkt dat kinderen er zelf wel genoeg van krijgen. Ze zegt: “Bij ons wordt 24/7 gegamed, als je niet wil dat je zoon meedoet moet je hem thuishouden.”
Lees verder onder de advertentie
Zo, die dame durft nog eens te vloeken in de kerk. Wij zijn dol op dwarsliggers, dus we hebben bij voorbaat een zwak voor uw buurvrouw. Misschien heeft ze gelijk als ze beweert dat een overdosis gamen geen probleem is. Dat zal ongetwijfeld het geval zijn bij de meeste kinderen. Het schijnt dat zo’n drie tot vijf procent van de gamers uiteindelijk verslaafd raakt. Meestal zijn dat jongens. Een gameverslaving lijkt op een gokverslaving en heeft grote invloed op je leven en relaties. Een compulsieve gamer lijdt aan slaapgebrek, trekt zich terug in zijn eigen wereldje, is niet geïnteresseerd in sport en school, heeft een kort lontje en wordt woedend als hij niet kan gamen. Afkicken is buitengewoon moeilijk.
Tot zover het zwarte scenario. Terug naar uw zoon en de recalcitrante buurvrouw. Wij zeggen: thuis trekt u uw eigen grenzen en dat is uw goed recht. Als uw zoon naar de buren vertrekt om te gamen, houdt u hem niet tegen. Hij is elf en weet allang dat in elk gezin andere regels gelden. Zolang hij niet besluit voorgoed bij de buren te gaan wonen, is er niets aan de hand. Houd de vinger aan de pols. Is uw zoon vrolijk? Heeft hij andere vrienden buiten het buurjongetje? Sport hij? Gaat hij met plezier naar school? Laat hem in dat geval lekker gamen en wens hem veel plezier als hij richting buren vertrekt.
Lees verder onder de advertentie
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.