Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Mijn zoon van drie valt makkelijk in slaap, maar wordt wakker bij elk geluidje. Dan gaat-ie huilen en roepen. Mijn man en ik fluisteren als hij in bed ligt en kijken tv met een koptelefoon op. Heel vervelend. Hoe lossen we dit op?
Els en Do: Dit is een modern probleem. Kan het zijn dat u vanaf dag één angstig rond de wieg van uw kind trippelde, doodsbang hem wakker te maken? Do kent jonge ouders die hun bezoek ontvangen via het keukenraam omdat de voordeur nogal piept. Haar stokoude buurvrouw, mevrouw Huppers, bracht negen kinderen groot en gniffelt om uw probleem. Zij heeft nog nooit zachtjes getrippeld, laat staan gefluisterd. Ze liet haar baby’s vanaf dag één aan geluiden wennen – en als ze daar niet tegen konden, zette ze hun wieg in de garage.
Lees ook
‘Onze baby van drie weken wordt wakker van het kleinste geluidje en begint dan te brullen’ >
Tegenwoordig zou Bureau Jeugdzorg ingrijpen wanneer u tot dit laatste paardenmiddel besluit, maar dat doen ze niet als u vanaf vandaag luidruchtig doet. Ons advies: stofzuig als uw hartenlapje een dutje doet, rammel vrolijk met de pannen, praat en lach met man en vrienden, breng de koptelefoons naar de kringloopwinkel. Met andere woorden: maak gewoon geluid, en probeer zo weinig mogelijk te reageren op het gesmeek van uw zoon. Het is even afzien, maar hij is gelukkig een goede inslaper. Op termijn vindt hij de huiselijke geluiden rustgevend en draait hij zich nog eens behaaglijk om in de wetenschap dat mama en papa dichtbij zijn.
PS. Els geeft toe dat ze makkelijk praten heeft. Haar zoon is een Rozenbroekje en die slapen als rozen. Als haar babyzoon indertijd nooit was gewekt, sliep hij nu nog.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 10-2019.
Meer opvoedadvies? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >