Beeld: Getty Images
“De dagen waren lang en de jaren… ook! Ik at ’s morgens mijn cornflakes en staarde naar de kat, me afvragend wat hij voor plannen had vandaag. Mijn moeder stond bij de telefoon aan de muur te kletsen met de buren. Het snoer gaf haar slechts drie meter beweegruimte. Als ik de deur uit liep schreeuwde ze me na: ‘Blijf waar ik je kan vinden!’. Dat betekende ergens in de buurt. Minstens vier straten, 30 huizen aan grondgebied. En ze maakte zich geen zorgen. Ze wist dat iemand op een gegeven moment een boterham met pindakaas in mijn hand zou duwen en als ik erg genoeg gevallen was, kwam ik vanzelf wel naar huis.
De jaren ’90 waren een andere tijd om kinderen op te voeden, of om opgevoed te worden. Het was lang niet allemaal perfect, in sommige opzichten was het veel erger dan nu. Mensen met psychische problemen moesten zich er maar doorheen werken en vooral niet zeuren. We dronken liters frisdrank vol suiker en aten bergen minder bessen. En van kikkererwtenpasta hadden we zeker nog nooit gehoord. Maar we hadden ook geen telefoons, die wachtwoorden en beveiliging nodig hadden. Of bijles-kampen die onze zomers opslokten. In plaats daarvan hadden we het eeuwige buitenleven en eindeloze, ongestructureerde dagen.
Dit jaar probeer ik een beetje van die jaren ’90 energie terug te brengen in 2022. En dit zijn de lessen die ik jou ook mee wil geven: Ik ben het soort ouder dat zoveel mogelijk ‘ja’ probeert te zeggen. Tenzij er echt een goede reden is om het niet te doen. Maar soms leidt dat tot teveel ‘ja’ en dat maakt van mijn kinderen geen geduldigere types. Psycholoog Lara Goodrich vertelt dat kinderen in de jaren ’90 daar een stuk beter in waren. Die moesten tenslotte eeuwig de reclames afwachten en zochten in encyclopedieën naar informatie. Je kunt dit simpelweg trainen door vaker ‘nee’ te zeggen. En je er dan ook aan te houden.
Kinderen worden tegenwoordig naar kinderdagverblijven, kampen en babysitters gestuurd. Ik denk zelf terug aan lange zorgeloze dagen in onze tuin. Mijn grootste probleem als enig kind was de verveling. Met alleen mijn poppen, een speelset en uiteindelijk MarioKart om mijn uren te vullen. Als ik aangaf dat ik me verveelde kreeg ik ‘Oh, heb je nieks te doen? Ik zal je iets te doen geven’ om mijn oren en dat betekende: de was. Mijn ouders probeerden mij niet te vermaken, dus ik kon óf zelf iets verzinnen, of ze zouden me aan het werk zetten. En het mooie is: ze wisten niet eens dat ze me iets heel waardevols gaven. Onderzoek heeft aangetoond dat verveling grote voordelen heeft op je creativiteit. Als ouder plan ik nu (na al die kampen) tijd in waarin ik mijn kinderen expres niks te doen geef. Zo kunnen ze er zelf achter komen wat ze willen doen. En als ze dat niet kunnen, is er altijd nog de was.
Maar het was natuurlijk niet allemaal rozengeur en maneschijn in die jaren ’90. De aandacht voor zowel mentale als fysieke gezondheid is enorm geëvolueerd. We hebben meer aandacht voor de psyche, en dus ook die van een kind. En dat, dat hou ik er in 2022 toch graag in. Bron: ScaryMommy.com Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Nu Jennifer Hoffman ouder, wijzer én moeder is, realiseert ze zich dat ze haar lichaam niet altijd heeft gewaardeerd. Voor de lens van fotograaf Jasper Suyk ging ze uit de kleren.
Nu Jennifer Hoffman ouder, wijzer én moeder is, realiseert ze zich dat ze haar lichaam niet altijd heeft gewaardeerd. Voor de lens van fotograaf Jasper Suyk ging ze uit de kleren.
Sanne (35) is moeder van een dochter (1,5). Ze viert oud en nieuw dit jaar bewust alleen en geniet er met volle teugen van. Waarom ze andere moeders of ouders aanraadt dit ook te doen deelt ze met ons.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4) en dochter (1). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Feestjes waar alles op rolletjes loopt vergeet je meestal binnen een week. De échte verhalen en feestblunders blijven hangen dankzij mislukte kostuums, dronken Sinterklazen en Kerstmannen en gênante gedichten.
Verdrietig nieuws voor Douwe Bob en zijn vriendin Anouk: hun zoontje, dat in de lente ter wereld zou komen, is stilgeboren.
