Moederleeuwen: ‘Ik schreeuwde dat ze van hem af moest blijven’

kat schreeuwen Beeld: Unsplash
Mariette Middelbeek
Mariette Middelbeek
Leestijd: 3 minuten

Je zou de meest relaxte moeder ooit zijn, die elk conflict zou oplossen voor het kon opduiken. Blijkt dat in de realiteit toch net iets ander te lopen.

Lees verder onder de advertentie

Leonie (33), moeder van Bodhi (2 maanden):

“Ja, moederleeuw, zo kan je mij wel omschrijven. Waar ik dacht dat ik een relaxte moeder zou zijn die haar kind makkelijk uit handen zou geven, ben ik juist extreem beschermend. Bodhi is kerngezond en huilt niet snel, maar ik vind het gewoon niet fijn als mensen aan mijn kind zitten.

Lees verder onder de advertentie

Dat zal haar leren

Ook mijn schoonmoeder – met wie ik toch al niet de meest warme band heb – moet van hem afblijven. Toen we bij haar waren lag Bodhi in de wagen te pruttelen. Zij wilde er meteen op duiken, maar ik zei: ‘Laat hem maar even.’ Ik hoopte dat hij in slaap zou vallen. Toch pakte mijn schoonmoeder hem op en zei, op zo’n babytoontje: ‘Ja, jij wil naar oma hè, jij wil helemaal niet liggen, jij wil lekker knuffelen…’ Ik geef toe dat ik nog wat hormonaal ben, maar ik heb zowel mijn man als zijn moeder nog nooit zo vreemd naar me zien kijken toen ik schreeuwde dat ze van hem af moest blijven. Ze legde hem wel meteen terug.”

Lees verder onder de advertentie

Lees ook – Sportclubjesgedonder: ‘Ik heb al een paar keer meegemaakt dat ouders elkaar uitscholden en zelfs bedreigden’ >

Trainer van niks

Wendy (43), moeder van Liam (9) en Royce (7):

Voetbal moet voor de lol zijn, is mijn motto. Maar als je te maken krijgt met een trainer die de jongens onder de zeven traint als het Nederlands Elftal is dat lastig vol te houden. Royce is niet zo’n talentvolle speler en elke week zag ik zijn lol in het voetballen afnemen. De reden: een trainer die duidelijk liet merken dat hij er niets van kon. ‘Maar hij is hier om te léren’, had ik de man al eens gezegd. Maar nee, elke wedstrijd weer stond Royce heel lang in de wissel of hij werd op doel gezet, want ‘dan kon hij geen kansen verpesten’. De rest van het team ging meedoen in die negativiteit. Tot ik er, op een koude zaterdagmorgen, ineens zó klaar mee was. Royce stond bijna te huilen, ik ook, en uit het niets zei ik: ‘We gaan naar huis. Met een trainer van niks zal mijn kind ook niks leren.’ En zo reden we weg. We zijn nooit meer teruggegaan en Royce zit nu dolgelukkig op judo.”   Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen: *Goedkoper dan in de winkel *Lees elke maand als eerst Kek Mama *Gratis verzonden Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken